ตัวควบคุมล้อมรอบต้นกําเนิดของชื่อ มี คน จํานวน มาก ที่ มี ชื่อ ว่า "โยฮันเนส " ซึ่ง เกี่ยวข้อง กับ ประวัติศาสตร์ ต้น ๆ ของ เมือง ในบรรดาเจ้าหน้าที่เหล่านี้มีเจ้าหน้าที่ระดับสูงซึ่งดํารงตําแหน่งของนายเฮนดริก เดิร์กเซน นายพลเฮนดริก คริสตียาน โยฮันเนส โจเบิร์ต ซึ่งเป็นสมาชิกของโฟล์คสราด และเป็นหัวหน้าเหมืองแร่ของสาธารณรัฐ อีก คน คือ สตาฟูนัส โยฮันเนส โยฮันเนส เพาลุส ครูเกอร์ (รู้จัก กัน ดี ใน นาม พอล ครูเกอร์) ประธาน สาธารณรัฐ แอฟริกาใต้ (ZAR) ใน ปี ค .ศ . 1883 - 1900 โยฮันเนส เมเยอร์ เจ้าหน้าที่รัฐบาลคนแรกในพื้นที่นี้ เป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง

ระเบียนพารามิเตอร์สําหรับตัวเลือกของชื่อสูญหายไป โยฮันเนส รอมสอคและโยฮันเนส โจเบิร์ต เป็นสมาชิกของคณะผู้แทนที่ส่งตัวไปยังอังกฤษเพื่อขอสิทธิการทําเหมืองแร่สําหรับพื้นที่ดังกล่าว จูเบิร์ตมีอุทยานแห่งหนึ่งในเมืองที่ตั้งชื่อตามเขาและรอค ได้ชื่อของเขาเป็นถนนหลักสายหนึ่งในเมืองที่ซึ่งมีความสําคัญทางประวัติศาสตร์และมักจะยุบสํานักงานไปรษณีย์ ถนนรอค ศาลากลางยังตั้งอยู่ที่ถนนรอมฟอค

ฟาร์มที่พบทองเป็นครั้งแรกในปี 1886

บริเวณรอบๆโจฮันเนสเบิร์ก เดิมทีมีคนอาศัยอยู่ โดยนักล่าเมืองซาน ที่ใช้เครื่องมือหิน มีหลักฐานว่าพวกเขาอาศัยอยู่ที่นั่น จนถึงสิบศตวรรษที่แล้ว ซากปรักหักพังในเมืองโซโท-ซวานาซึ่งมีกําแพงล้อมรอบหัวเมืองและหมู่บ้านต่างๆ ของเมืองทรานส์วาลซึ่งตั้งอยู่ในเมืองโยฮันเนสเบิร์กนั้นกระจัดกระจายอยู่

ในช่วงกลางศตวรรษที่ 18 ภูมิภาคที่กว้างขึ้นนี้ส่วนใหญ่ถูกสะสางโดยชุมชนชาวโซโท-ซวานาหลายแห่ง (สาขาภาษาศาสตร์ของบันตู) ซึ่งมีหมู่บ้าน เมือง ราชอาณาจักรและราชอาณาจักรต่าง ๆ ขยายออกจากปัจจุบันที่บอตสวานาทางตะวันตก จนถึงปัจจุบันในเลโซโททางตอนใต้ ไปยังพื้นที่เพดีย์ในภาคเหนือของปัจจุบัน ยิ่งไปกว่านั้น ซากเมืองโซโท-ซวานาที่มีกําแพงหินแห่งนี้ ได้กระจัดกระจายไปทั่วบริเวณจังหวัดทรานส์วาลที่ตั้งอยู่ในโยฮันเนสเบิร์ก

ชาวโซโท-ซวานาหลายเมืองในพื้นที่รอบ ๆ โยฮันเนสเบิร์กถูกทําลายและประชาชนของพวกเขาที่ถูกขับไล่ออกจากสงครามซูลูแลนด์ในช่วงปลายศตวรรษที่ 18 และต้นศตวรรษที่ 19 (สงครามโฟกานหรือดิฟาเคน) และเป็นผลให้การถ่ายทําของราชอาณาจักรซูลู เนเดเบล (มักเรียกกันว่ามาตาเบเล ซึ่งเป็นชื่อที่พวกเขาได้รับ โซโท-ซวานา ท้องถิ่น) ตั้งอาณาจักรขึ้น ทางตะวันตกเฉียงเหนือของโจฮันเนสเบิร์ก รอบๆ ยุครัสเทนเบิร์กในปัจจุบัน

การเร่งรีบและการตั้งชื่อเมือง

ปะการังทองของวิทวอเตอร์แรนด์ถูกค้นพบเมื่อเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2527 บนฟาร์มโวเกลสตรูสฟอนเทน โดยแจน เกอร์ริตส์ บันทเจส ที่กระตุ้นการตื่นของพระแม่น้ําทวอเตอร์แรนด์โกลด์ และผู้ก่อตั้งเมืองโยฮันเนสเบิร์กในปี 2529 การ ค้นพบ ทอง คํา อย่างรวดเร็ว ทํา ให้ คน มา อยู่ ใน บริเวณ นี้ ได้ อย่างรวดเร็ว ทํา ให้ จําเป็น ต้อง มี ชื่อ และ องค์กร รัฐบาล สําหรับ พื้นที่ นี้ ยาน โยฮันน์และโยฮันเนสเป็นชื่อสามัญในหมู่คนดัตช์ในยุคนั้ ชายสองคนที่เกี่ยวข้องในการสํารวจพื้นที่แห่งนี้ เป็นที่ที่ดีที่สุดของเมือง คริสเตียน โยฮันเนส จูเบิร์ต และโยฮันน์ รอมฟอค บางคนถือว่าเป็นแหล่งที่มาของชื่อ โยฮันเนส เมเยอร์ เจ้าหน้าที่รัฐบาลคนแรกในพื้นที่นี้ เป็นไปได้อีกอย่างหนึ่ง ระเบียนพารามิเตอร์สําหรับตัวเลือกของชื่อสูญหายไป ภายใน 10 ปี เมือง ของ โยฮันเนสเบิร์ก มี คน 100 , 000 คน

ใน เดือนกันยายน 1884 พี่น้อง ชาว สตรูเบน ได้ ค้นพบ แนว ความมั่นใจ ใน ฟาร์ม Wilgespruit ใกล้ กับ รูด ออร์ท ใน ปัจจุบัน ซึ่ง ทํา ให้ เกิด ความ ตื่นเต้น ต่อ อนาคต ทอง ทองคําแรกที่บดขยี้เหล่าแม่มด คือหินทรงทอง จากเหมืองแบนเจส บดขยี้โดยใช้เครื่องตราตรึงพี่น้องสตรูเบน และข่าวการค้นพบในไม่ช้านี้ ก็ได้ติดต่อคิมเบอร์ลีย์และผู้กํากับ เซซิล โรดส์ กับเซอร์โจเซฟ โรบินสัน เพื่อสืบหาข่าวลือให้ตัวเอง พวกเขาได้นําทางไปยังค่าย Bantjes โดยมีเต็นท์อยู่ห่างออกไปกว่า 2 กิโลเมตร และอยู่กับ Bantjes เป็นเวลา 2 คืน

ในปี 1884 พวกเขาซื้อทองบริสุทธิ์ อันแรกจากแบนท์เจส ราคา 3,000 ปอนด์ บันเจสได้เข้าผ่าตัดเหมืองทอง โครมดราอัย ในปี พ.ศ. 2524 ที่ Cromdrai ใน Cradle of Humankinte กับโยฮันเนส สเตฟานัส มินนาร์ คู่หูของเขา ซึ่งค้นพบทองคําครั้งแรกในปี 2424 และได้เสนอการค้นพบอีกประเภทหนึ่ง ซึ่งเป็นบรรพบุรุษของมนุษยชาติทั้งหมด บางรายงานว่า จอร์จ แฮร์ริสัน ชาวออสเตรเลียเป็นคนแรกที่ทําการอ้างทองคําในบริเวณนั้นซึ่งกลายเป็นโจฮันเนสเบิร์ก ขณะที่เขาพบทองคําบนฟาร์มแห่งหนึ่งในเดือนกรกฎาคม พ.ศ. 2529 เขาไม่ได้อยู่ในบริเวณนั้น

ก่อนหน้านี้ทองคําได้รับการค้นพบในระยะทางประมาณ 400 กิโลเมตร (249 ไมล์) ทางตะวันออกของโจฮันเนสเบิร์กในบาร์เบอร์ตัน ใน ไม่ ช้า นัก เจริญ ทอง ก็ ค้นพบ แนวปะการังทอง ที่ ร่ํารวย กว่า ของ วิท วอเทอร์แรนด์ ที่ มี ยี่ห้อ แบนท์เจส ค่ายของคนงานเหมืองแร่ภายใต้การนําของพันเอก อิกเนเชียส เฟอร์ไรรา ตั้งอยู่ในจุดที่ลุ่มน้ําแห่งฟอร์ดสเบิร์ก เป็นไปได้ว่าเพราะมีน้ําอยู่ที่นั่น และเนื่องจากพื้นที่นั้นอยู่ใกล้กับการขุดเจาะ หลังการก่อตั้งโยฮันเนสเบิร์กแล้ว พื้นที่แห่งนี้ถูกรัฐบาลทรานส์วาลยึดครองและได้สํารวจพื้นที่แห่งนั้น และตั้งชื่อว่า ตําบลของเฟอร์ไรรา ณ ชานเมืองของแฟร์เรียสดอร์พ การตั้งถิ่นฐานที่ค่ายของแฟร์ไรราเป็นครั้งแรกนั้น ถือเป็นค่ายที่พักอาศัยและในไม่ช้าก็มาถึงจํานวนประชากร 3,000 คูณ 1887 รัฐบาล ยึด ค่าย สํารวจ และ ตั้ง ชื่อ ว่า ตําบล ของ เฟอร์ไรรา ใน ปี 1896 โจฮันเนสเบิร์ก ถูก ก่อตั้ง ขึ้น ใน ฐานะ เมือง ที่ มี ประชากร กว่า 100 , 000 คน เป็น เมือง ที่ เติบโต เร็ว ที่สุด เท่าที่ เคย มี มา

เหมืองแร่ที่อยู่ใกล้โจฮันเนสเบิร์กเป็นเหมืองแร่ที่ลึกที่สุดในโลก ซึ่งมีความลึกถึง 4,000 เมตร (13,000 ฟุต)

การเติบโตอย่างรวดเร็วของเจมีสัน ไรด์ และสงครามโบเออร์ครั้งที่สอง

เช่นเดียวกับเมืองเหมืองแร่ในศตวรรษที่ 19 หลายเมือง โจฮันเนสเบิร์กเป็นสถานที่ที่หยาบและไร้ระเบียบ ซึ่งมีประชากรโดยคนผิวขาวจากทุกทวีป ชาวเผ่าแอฟริกันคัดเลือกให้ปฏิบัติหน้าที่ของผมโดยไร้ทักษะ ผู้ผลิตเบียร์หญิงชาวแอฟริกันที่ทําอาหารและขายเบียร์ให้แก่คนงานผู้ย้ายถิ่นผิวดํา โสเภณีชาวยุโรปจํานวนมากที่ยากจนข้นแค้น นักธุรกิจค้า และซูลู "อะมาวอชา" คน ที่ เป็น คน ใน กลุ่ม ผู้ ที่ มี อํานาจ อย่าง น่า ประหลาดใจ ใน งาน ซัก ผ้า ขณะที่มูลค่าการควบคุมที่ดินเพิ่มขึ้น ความตึงเครียดได้รับการพัฒนาขึ้นระหว่าง รัฐบาลท้องถิ่นที่ปกครองโดยชนชายทะเลในพรีโตเรียและชาวอังกฤษ โดยเริ่มขึ้นที่การตีโฉบฉวยเจมส์สัน ที่สิ้นสุดลงที่กรุงดอร์กอปเมื่อเดือนมกราคม พ.ศ. 2539 ในสงครามโบเออร์ครั้งที่สอง (ปี 2442-2445) ได้เห็นกองทัพอังกฤษภายใต้การบังคับบัญชาของ พล.อ.ต. เฟรดริค สลีห์ โรเบิตส์ นายเอิร์ลที่ 1 ครูโรเบิตส์ ครอบครองเมืองนี้เมื่อวันที่ 30 พฤษภาคม ค.ศ. 1900 หลังจากการต่อสู้ที่ทางตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศ ใกล้กับเมืองเกอร์สปอร์

มีการสู้รบเกิดขึ้นที่ Gatsrand Pass (ใกล้กับเกาะซาคาริยา Park) เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม ทางตอนเหนือของแวนไวก์สรัสต์ ณ วันนี้ เอลโดราโด ปาร์ค และ Naturena ในวันถัดไป โดยให้การโจมตีทหารราบเป็นหมู่บนสันเขาน้ําที่เมืองชีวาโลและเซนาโอเน่เมื่อวันที่ 29 พฤษภาคม

ในระหว่างสงคราม คนงานเหมืองแร่ในแอฟริกันหลายคนได้ออกจากโยฮันเนสเบิร์กไปสร้างปัญหาการขาดแคลนแรงงาน ซึ่งเป็นเหมืองแร่ที่ผลิตด้วยการนําคนงานจากจีนเข้ามาใช้แรงงาน โดยเฉพาะทางตอนใต้ของจีน หลังสงคราม คนงานผิวดําถูกแทนที่ด้วยคนงานหลายคน แต่ชาวจีนจํานวนมากยังคงเดินหน้าต่อไป สร้างชุมชนจีนของโยฮันเนสเบิร์ก ซึ่งในช่วงยุคแห่งการแบ่งแยกดินแดนนั้น ไม่ได้ถูกจัดอยู่ในประเภททางกฎหมายว่าเป็น "เอเชีย" แต่เป็นแบบ "สี" ประชากร ใน ปี 1904 คือ 155 , 642 คน ซึ่ง 83 , 363 เป็น คน ขาว

ประวัติศาสตร์หลังสหภาพ

พริชชาร์ด สตรีท ซี 1940

ในปี 1917 โจฮันเนสเบิร์กได้กลายเป็นสํานักงานใหญ่ของบริษัทแองโกล-อเมริกัน คอร์ปอเรชั่น ซึ่งก่อตั้งโดยเออร์เนสต์ ออพเพนไฮเมอร์ ซึ่งในที่สุดแล้วได้กลายเป็นบริษัทที่ใหญ่ที่สุดแห่งหนึ่งของโลก โดยครอบครองทั้งเหมืองทองและเหมืองเพชรในแอฟริกาใต้ การพัฒนา สร้าง ที่ สําคัญ ได้ เกิดขึ้น ใน ทศวรรษ 1930 หลัง จาก ที่ แอฟริกาใต้ ได้ ก้าว ขึ้น จาก มาตรฐาน ทอง ใน ช่วง ปลาย ทศวรรษ 1940 และ ต้น ทศวรรษ 1950 ฮิลโบรว์ ก็ ก้าว ขึ้น สูง ใน ทศวรรษ 1950 และ ต้น ทศวรรษ 1960 รัฐบาล ที่ แบ่งแยกดินแดน ได้ สร้าง การ รวม ตัว กัน อย่าง มหาศาล ของ เมือง ที่ ได้รับ การ เรียก ว่า โซเวโต ถนนฟรีเวย์สายใหม่ได้สนับสนุนให้มีการขยายตัวของชานเมืองขึ้นเหนือของเมือง ในช่วงปลายทศวรรษ 1960 และต้นทศวรรษ 1970 บล็อกของหอคอย (รวมทั้งศูนย์คาร์ลตันและศูนย์ชีวิตใต้) เต็มไปด้วยขอบฟ้าของเขตธุรกิจส่วนกลาง

ภายใต้ระบบการแบ่งแยกเชื้อชาติ (แอฟริกานส์สําหรับ "อพาร์ทเมนส์" แม้ว่าระบบนี้จะตั้งขึ้นโดยอังกฤษ) แต่ระบบการรวมเชื้อชาติที่ครอบคลุมถูกนํามาใช้กับแอฟริกาใต้โดยเริ่มตั้งแต่ปี 2491 เศรษฐกิจของโยฮันเนสเบิร์กขึ้นอยู่กับแรงงานราคาถูกหลายแสนคน ซึ่งทํางานฝีมือกึ่งทักษะและไม่มีทักษะ และทําให้รัฐบาลต้องยกเว้นการแบ่งแยกดินแดนเพื่อให้โจฮันเนสเบิร์กทํางานในฐานะเมืองหลวงทางเศรษฐกิจของแอฟริกาใต้ ใน ทศวรรษ 1950 รัฐบาล ได้ เริ่ม นโยบาย สร้าง เมือง ขึ้น เพื่อ เป็น คน ดํา นอก เมือง โยฮันเนสเบิร์ก เพื่อ ให้ คน งาน แก่ โยฮันเนสเบิร์ก โซเวโต เมืองหนึ่งซึ่งก่อตั้งขึ้นสําหรับคนงานผิวดําที่กําลังเข้ามาทํางานในเหมืองทองแห่งโยฮันเนสเบิร์ก มีจุดมุ่งหมายให้มีที่พักอาศัยคนจํานวน 50,000 คน แต่ในไม่ช้านี้ก็เป็นบ้านที่มีชนชั้นปกครองในชนบทหลายพันคนอาศัยอยู่ที่โจฮันเนสเบิร์ก ถูก ประเมิน ไว้ ใน ปี 1989 ว่า ประชากร ของ โซเวโต จะ เท่า กับ ของ โจฮันเนสเบิร์ก หรือ ไม่ ก็ มาก กว่า

ฉากถนนในโจฮันเนสเบิร์กในปี ค.ศ. 1970

เมื่อเดือนมีนาคม พ.ศ. 2503 โจฮันเนสเบิร์กได้เห็นการประท้วงอย่างแพร่หลายเกี่ยวกับการประท้วงการแบ่งแยกดินแดน โดยเป็นการตอบโต้การสังหารหมู่ที่ชาร์ปวีลล์ เมื่อวันที่ 11 กรกฎาคม 2506 ตํารวจแอฟริกาใต้ได้บุกเข้าตรวจค้นบ้านแห่งหนึ่งในย่านชานเมืองริโวเนียชานเมืองของเมืองโจฮันเนสเบิร์ก ซึ่งสมาชิกเก้าคนของสภาแห่งชาติแอฟริกาตะวันออก (เอเอ็นซี) ต้องถูกจับกุมในข้อหาวางแผนก่อวินาศกรรม การจับกุมของพวกเขานําไปสู่ การพิจารณาคดีริโวเนีย ที่มีชื่อเสียง เก้าคนถูกจับกุมได้รวมทั้งหนึ่งในแคว้นอินโด-ใต้ของแอฟริกา หนึ่งสี ผิวขาวสองคน และห้าคน หนึ่งในนั้นคือประธานาธิบดีเนลสัน แมนเดลา ในอนาคต ระหว่างการพิจารณาคดี ผู้ถูกกล่าวหาได้ยอมรับอย่างอิสระว่าพวกเขามีความผิดในสิ่งที่ถูกตั้งข้อหา ซึ่งก็คือการวางแผนที่จะระเบิดระบบไฟฟ้าไฮโดรของโจฮันเนสเบิร์ก เพื่อปิดทุ่นระเบิดทองคํานั้นลง แต่นายแมนเดลาได้โต้แย้งกับศาลว่า ANC ได้พยายามต่อต้านการเหยียดผิวและล้มเหลว โดยไม่มีทางเลือกอื่น การ พิจารณา คดี นี้ ทํา ให้ แมนเดลา เป็น บุคคล แห่ง ชาติ และ เป็น สัญลักษณ์ ของ การ ต่อต้าน การ แบ่งแยก ผิว เผ่า ได้

เมื่อวันที่ 16 มิถุนายน 2519 การประท้วงได้เกิดขึ้นในเมืองโซเวโตในคําสั่งของรัฐบาลว่าเด็กในโรงเรียนสีดําจะได้รับการศึกษาในแอฟริกานส์แทนภาษาอังกฤษ และหลังจากที่ตํารวจได้ยิงประท้วง โดยอ้างเหตุผลในการต่อต้านการเหยียดผิวที่เริ่มในเมืองโซเวโต และแผ่ขยายไปยังพื้นที่โจฮันเนสเบิร์กที่กว้างขึ้น ประมาณ 575 คน ซึ่ง ส่วน ใหญ่ เป็น คน ผิว ดํา ถูก ฆ่า ใน การ ก่อ การ กําเริบ ใน โซเวโต ใน ปี 1976 ระหว่างปี 2527-2529 แอฟริกาใต้อยู่ในความสับสนอลหม่าน ในฐานะการประท้วงทั่วประเทศ การโจมตีและการจลาจลเกิดขึ้นต่อต้านการแบ่งแยกผิวและการจลาจลในเมืองผิวดํารอบ ๆ โยฮันเนสเบิร์ก เป็นฉากของการต่อสู้ที่รุนแรงที่สุดระหว่างตํารวจและผู้ประท้วงต่อต้านการแบ่งแยกดินแดน

พื้นที่กลางของเมืองได้ลดลงอย่างมากในช่วงทศวรรษที่ 1980 และ 1990 เนื่องจากอัตราอาชญากรรมสูงและเมื่อผู้คาดคะเนทรัพย์สินได้ส่งเงินทุนจํานวนมากไปยังห้างสรรพสินค้าในชานเมือง สวนสาธารณะและศูนย์บันเทิงหลายแห่ง แซนตัน ซิตี้ เปิด ขึ้น ใน ปี 1973 ตาม ด้วย โรแบงค์ มอลล์ ใน ปี 1976 และ อีสต์เกท ใน ปี 1979

เมื่อวันที่ 12 พฤษภาคม 2551 มีการจลาจลเกิดขึ้นในเมืองอเล็กซานดรา ทางภาคตะวันออกเฉียงเหนือของเมืองโจฮันเนสเบิร์ก เมื่อคนท้องถิ่นเข้าทําร้ายผู้อพยพจากโมซัมบิก มาลาวี และซิมบับเว ส่งผลให้มีผู้เสียชีวิตสองรายและบาดเจ็บอีก 40 ราย การ จราจล เหล่า นี้ กระตุ้น การโจมตี ของ กลุ่ม ต่าง ชาติ ใน ปี 2008 การจลาจลที่เมืองโจฮันเนสเบิร์กในปี 2552 นั้นคล้ายคลึงกับการจลาจลของชาวต่างชาติเมื่อปี 2551

สถานีสวนสาธารณะในตัวเมืองโจฮันเนสเบิร์กในปี 2009

สนามฟุตบอลซิตี้ ซิตี้ สเตเดียม ใน โจฮันเนสเบิร์ก ได้เป็นเจ้าภาพ ฟีฟ่า เวิลด์ คัพ 2010 รอบชิงชนะเลิศ

การพัฒนามรดกอุตสาหกรรม

การพัฒนาใหม่ของเมืองนิวทาวน์เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้และเหตุผลหนึ่งที่ว่าทําไม ศพทั้งเมืองและมรดกจึงตัดสินใจรักษาความเสื่อมถอยของอาคารเก่าและความหมายใหม่ ๆ ของเมืองนี้ ก็คือส่วนหนึ่งของเอกลักษณ์ของพื้นที่นี้ ถูกหลอมขึ้นในอาคารเก่า เป็นที่รู้กันดีว่าการพัฒนาใหม่บริเวณนี้คือพื้นที่เขตวัฒนธรรมของนิวทาวน์ ดังนั้นจึงมีความสําคัญต่อการสร้างอาคารเก่าแก่แห่งนี้ โดยตั้งอยู่ในบริเวณที่ตั้งสถานีใหม่ การ ทําลาย โครงสร้าง เก่า และ แทนที่ โครงสร้าง เหล่า นั้น ด้วย อาคาร ใหม่ ๆ จะ ไม่ สามารถ ทํา ให้ เกิด ผลกระทบ เดียว กัน ได้ ทุกคน เล่น เป็น ส่วน หนึ่ง ของ พวก เขา ใน การ ตลาด ตรา สิน ค้า และ อัตลักษณ์ ใหม่ ของ สนา ม นคร ร่างกาย ของ มรดก ชาติ ผู้ ประกอบ มรดก บริษัท เอกชน ทุก แห่ง มี ส่วน ร่วม อาคาร อุตสาหกรรม โกดัง เก่า ๆ ที่ เคย วาง ตัว ลง ใน นิวทาวน์ นี้ มี ความหมาย เดียว กัน กับ วัฒนธรรม และ แฟลร์

เช่น เดียว กับ เมือง ต่าง ๆ ทั่ว โลก มี การ เพ่ง ความ สนใจ ไป ที่ การ กลับ สู่ ยุค ใหม่ ของ เมือง โยฮันเนสเบิร์ก หนึ่งในแนวคิดริเริ่มนี้คือเขตมาโบเนงซึ่งตั้งอยู่ทางตอนใต้ของ CBD เดิมทีศูนย์รวมศิลปะได้ขยายออกไปเพื่อรวมร้านอาหาร สนามบันเทิง ร้านค้าปลีก รวมทั้งที่พักและโรงแรมต่างๆ นายมาโบเนงเรียกตัวเองว่า "สถานที่แห่งแรงบันดาลใจ คือศูนย์รวมความคิดสร้างสรรค์ สถานที่ทําธุรกิจ จุดหมายปลายทางสําหรับผู้เยี่ยมชมและชุมชนที่ปลอดภัยสําหรับผู้อาศัย ดวง สะท้อน ความ แข็งแรง ใน เมือง ที่ รุ่งเรือง ที่สุด ของ แอฟริกา

หลังจากถูกทําลายในปี 2008 เพื่อสร้างห้องสําหรับการแสดงของอิมพีเรียลโฮลดิ้งส์ การปล่อยไอโซนิคแรนด์สตีม กําลังได้รับการพัฒนาใหม่เป็นแบบจําลองที่แน่นอน ตามลําดับของสภามรดกแห่งโยฮันเนสเบิร์ก นอกจากโรงกรองน้ําแห่งหนึ่งแล้ว ยังไม่มีอะไรเหลือเลยในเว็บไซต์ หลังจากถูกทําลาย ไซต์นี้จะประกอบด้วยพื้นที่ขนาด 5,000 m² (54,000 ตารางฟุต)

ภูมิประเทศ

มกราคม 2551 โยฮันเนสเบิร์กแอร์วิวมองไปทางทิศใต้-ตะวันออก

โยฮันเนสเบิร์กตั้งอยู่ในพื้นที่ที่ราบสูงตะวันออกของแอฟริกาใต้ที่รู้จักกันในนามไฮเวลด์ โดยอยู่ที่ความสูง 1,753 เมตร (5,751 ฟุต) เขตธุรกิจกลางแห่งเดิมตั้งอยู่ทางตอนใต้ของสันเขาที่โดดเด่นชื่อ Witwersrand (ภาษาอังกฤษ) ไวท์วอเตอร์สันริดจ์) และภูมิประเทศก็ตกอยู่ทางเหนือและใต้ แม่น้ําสายนี้ไหลผ่านและกว้างเป็นสายน้ําที่ไหลเชี่ยวระหว่างแม่น้ําลิมโปและแม่น้ําหลายสาย เมื่อตอนเหนือของเมืองถูกแม่น้ําจุกสเกย์ดูดไป ส่วนทางตอนใต้ของเมือง รวมทั้งเขตธุรกิจกลางส่วนใหญ่จะถูกแม่น้ําคลิปดูดไป ทางเหนือและตะวันตกของเมือง มีภูเขาที่กําลังลุกโชน ขณะที่ส่วนทางตะวันออกกําลังแตกกระจาย

โยฮันเนสเบิร์กอาจไม่ถูกสร้างบนแม่น้ําหรือท่าเรือ แต่ลําธารของจีนสร้างแม่น้ําสายใหญ่ที่สุดในแอฟริกาใต้สองสาย ซึ่งก็คือแม่น้ําลิมโปโปและสายส้ม น้ําพุส่วนใหญ่จากที่หลายลําธารเหล่านี้ ถูกปกคลุมด้วยคอนกรีตและเป็นกระป๋อง ซึ่งทําให้เห็นได้ว่าชื่อฟาร์มยุคแรก ๆ ในพื้นที่นั้นมักจะจบลงด้วยคําว่า "ฟอนเทน" ซึ่งหมายถึง "ฤดูใบไม้ผลิ" ในแอฟริกานส์ บราม ฟอน เทน ไร ทฟอน เทน เซเวน ฟอน เทน ดู รอน ฟอน เทน ซัน ฟอน เทน และ แรนเจส ฟอน เทน เป็น ตัวอย่าง บางอย่าง เมื่อคนขาวคนแรกที่เดินทางมาถึงพื้นที่ที่ขณะนี้คือโจฮันเนสเบิร์ก พวกเขาก็สังเกตเห็นหินอันเป็นประกายบนลําน้ําที่ไหลรินและเต็มไปด้วยธารน้ํา ทําให้มีชื่อเป็นแม่น้ําสายนี้ คือแม่น้ําวิทแรนด์ "เป็นสันของน้ําสีขาว" อีก คํา อธิบาย หนึ่ง ก็ คือ ความ สีขาว มา จาก หิน ควอไทต์ ซึ่ง มี ผ้า แผด ๆ ให้ มัน หลัง ฝน ตก

อย่างไรก็ตาม ไซต์ไม่ได้ถูกเลือกเพื่อสตรีมของไซต์แต่เพียงผู้เดียว เหตุผล หลัก ประการ หนึ่ง ที่ เมือง นี้ ถูก ก่อตั้ง ขึ้น ณ ที่ ๆ มัน ยืน อยู่ วัน นี้ ก็ เพราะ ทอง แท้จริง แล้ว เมือง นี้ เอง ที่ เคย นั่ง อยู่ ใกล้ ๆ กับ ทอง คํา จํานวน มหาศาล เมื่อ ถึง จุด หนึ่ง อุตสาหกรรม ทอง น้ํา ทอง แห่ง แม่มด ได้ ผลิต ทอง คํา ถึง สี่ สิบ เปอร์เซ็นต์ ของ โลก

ทิวทัศน์เมือง

เมือง นี้ มัก จะ ถูก อธิบาย ไว้ บ่อย ๆ ว่า เป็น บ้าน ที่ ทรง อํานาจ ทาง เศรษฐกิจ ของ แอฟริกา และ เป็น เมือง ใน แอฟริกา ที่ สมัย ใหม่ และ รุ่งเรือง โจฮันเนสเบิร์กก็เช่นเดียวกับเมโทรโปไลเซสหลายแห่งที่มีเขตธุรกิจกลาง (CBD) มากกว่าหนึ่งเขต รวมถึง แต่ไม่จํากัดเพียง แซนด์ตัน โรสแบงค์ และโรดีพอร์ต นอกเหนือจาก CBD เดิม บาง คน ก็ มี แนวโน้ม ที่จะ รวม เบโนนี และ เกอร์มิ สตัน ด้วย

เนื่องจาก เขต กลาง หลาย เขต ของ มัน โจฮันเนสเบิร์ก จะ ตก อยู่ ใต้ แบบจําลอง นิวเคลียส หลาย ๆ แห่ง ใน เชิง ภูมิศาสตร์ ของ มนุษย์ มัน เป็น ศูนย์กลาง ของ การ ทํา เหมือง แร่ เชิง พาณิชย์ การ เงิน อุตสาหกรรม และ เหมืองแร่ ของ แอฟริกาใต้ โจฮันเนสเบิร์ก เป็น ส่วน หนึ่ง ของ เมือง ที่ ใหญ่ กว่า มัน ถูก เชื่อมโยง อย่าง ใกล้ชิด กับ เมือง ดาวเทียม อื่น ๆ หลาย เมือง แรนเบิร์กกับแซนตัน เป็นส่วนหนึ่งของพื้นที่ทางเหนือ ทิศตะวันออกและตะวันตก กระจายออกจากใจกลางโจฮันเนสเบิร์ก เขตธุรกิจกลางครอบคลุมพื้นที่ 6 ตารางกิโลเมตร (2 ตร.ไมล์) ประกอบด้วยตึกระฟ้าอัดแน่นอย่าง ศูนย์คาร์ลตัน ตึกมาร์เบิล ตึกธนาคารทรัสต์ อพาร์ทเมนท์ในเมืองพอนเต ศูนย์ชีวิตใต้ และถนนทแยงมุม 11 แห่ง

เขตธุรกิจกลางโยฮันเนสเบิร์ก

ศูนย์กลางเมืองของโจฮันเนสเบิร์กยังคงองค์ประกอบของมัน ในรูปแบบตารางสี่เหลี่ยมซึ่งถูกบันทึกอย่างเป็นทางการในปี 2529 ถนนแคบและเต็มไปด้วยอาคารสูงที่สร้างขึ้นในช่วงกลางถึงปลายทศวรรษ 1900 อาคาร เก่า ใน ยุค วิกตอเรีย ที่ สร้าง ขึ้น เป็น ครั้ง แรก ใน ช่วง ปลาย ทศวรรษ 1800 ได้ ถูก รื้อถอน ลง มา นาน แล้ว ใน ทศวรรษ 1900 นี้ ได้ นํา ไป สู่ การ นํา สถาปัตยกรรม และ โครงสร้าง ต่าง ๆ มา ใช้ โจฮันเนสเบิร์ก อาร์ท แกลเลอรี่ และ การ สร้าง ศาล สูง เป็น สอง ตัวอย่าง สิ่ง เหล่า นี้ เป็น โครงสร้าง ทาง ศิลปะ ที่ สําคัญ และ มี ลักษณะ ของ ผู้ ปกครอง ใน อาณานิคม ของ จักรวรรดิ อังกฤษ แทน แต่ แอฟริกาใต้ ไม่ได้ ยืม เทคนิค ทาง สถาปัตยกรรม โดยเฉพาะ จาก อังกฤษ พวก เขา ยัง ได้รับ แรงบันดาลใจ จาก แบบจําลอง และ รูปแบบ ของ อเมริกา ด้วย โดย ได้ สร้าง โครงสร้าง หลาย ๆ อย่างเช่น ตึก ESKOM และ บ้าน มุม เพื่อ เลียนแบบ ความสามารถ ของ นคร นิวยอร์ก ที่ ตั้ง อยู่ ใน สหรัฐอเมริกา

สถาปัตยกรรม

โยฮันเนสเบิร์กเป็นบ้านของสิ่งก่อสร้างที่สูงที่สุดของแอฟริกา เช่น หอคอยเซนเทค หอคอยฮิลโบรว์ คาร์ลตัน และพอนเตซิตี้ ตึกสูงของเมืองโจฮันเนสเบิร์กมีอาคารที่สูงที่สุดในทวีปและประกอบด้วยองค์กรระหว่างประเทศส่วนใหญ่ เช่น IBM, Absa, BHP Billitron, Willis Group, First National Bank และ Standard Bank อาคาร เก่า ๆ ของ เมือง นี้ หลาย หลัง ถูก ทําลาย ทิ้ง ไป และ ยิ่ง มี อาคาร สมัย ใหม่ มาก ขึ้น ที่ สร้าง ขึ้น ใน ที่ ของ มัน ทาง เหนือ ของ CBD คือ ฮิลล์โบรว์ พื้นที่ พักอาศัย ที่ หนาแน่น ที่สุด ใน แอฟริกา ใต้ ทางตะวันตกเฉียงเหนือของ CBD คือ Bramfontein, สํารอง CBD สํานักงานหลายแห่งและธุรกิจ CBD นี้มีสถาปัตยกรรมอยู่สี่รูปแบบ โดยเป็นวิคตอเรียน โคโลเนียล, เอดวาเดียน บาโรค, อาร์ท ดีโค และ โมเดิร์นนิยม

ศาสนา

ในบรรดาสถานที่นมัสการนั้นมีโบสถ์และวัดเป็นส่วนใหญ่เป็นคริสตจักร คริสตจักรไซออนคริสเตียน, คริสตจักรอโปสโตลิกศรัทธาในแอฟริกาใต้, สมรสของพระเจ้า, สหภาพแบปติสต์แห่งแอฟริกาใต้ (พันธมิตรโลกแบปติสต์), คริสตจักรเมโธดิสต์แห่งแอฟริกาใต้ (สภาเมโธดิสต์โลก), แองกลิคันแห่งแอฟริกาใต้ (แองกลิคันคอมมิวนัน), คริสตจักรเพรสไบทีเรียนแห่งแอฟริกา (โลกแห่งการปฏิรูปศาสนาคริสต์), โรมันคาทอลิกโรมันคาทอลิกและคริสตจักรโรมันคาทอลิกโรมันคาทอลิก วัดแห่งแอฟริกาใต้แห่งเอสเบิร์ก (คริสตจักรของพระเยซูคริสต์แห่งสิทธิชนยุคสุดท้าย) ยังมีมัสยิด โบสถ์พราหมณ์ ชาวสิกข์ กุรุดวาระ (วิหารสิกข์) ในแซนตันและในธรรมศาลาจํานวนมาก

ภูมิอากาศ

ฝนและหมอกในเดือนกรกฎาคม 2016

ภาพถ่ายทางอากาศของเมฆฝนฤดูร้อน เหนือโจฮันเนสเบิร์ก สภาพ อากาศ ของ เมือง นี้ เผชิญ กับ พายุ ฝน ฟ้า รั่ว ประจํา วัน จาก เดือนพฤศจิกายน ถึง เดือนมีนาคม ใน ช่วง บ่าย

โจฮันเนสเบิร์กตั้งอยู่บนที่ราบสูงแห่งหนึ่ง และมีภูมิอากาศสูงเขตร้อน (เคิปเปน คเวบ) เมืองแห่งนี้มีแสงแดดส่องสว่าง ตลอดช่วงฤดูร้อน (ตุลาคมถึงเดือนเมษายน) ซึ่งแสดงออกถึงวันอันร้อนจัดตามด้วยอากาศอบอุ่นและเย็นเย็นอันแสนเย็น และช่วงฤดูหนาว (เดือนพฤษภาคมถึงกันยายน) ด้วยวันที่แดดจ้าและสดใสตามด้วยค่ําคืนอันหนาวเหน็บ โดยปกติอุณหภูมิในโยฮันเนสเบิร์กจะอ่อนกําลังมากเนื่องจากระดับความสูงของเมือง โดยอุณหภูมิเฉลี่ยในกลางวันเมื่อเดือนมกราคมที่ 25.6 °ซ. (78.1 °ฟ) ลดลงเหลือประมาณ 16 °ซ. (61 °ซ.) ในเดือนมิถุนายน ดัชนี UV สําหรับ โจฮันเนสเบิร์ก ใน ฤดู ร้อน นั้น สูง มาก มัก จะ ถึง 14 - 16 เพราะ การ ยก ระดับ สูง และ ตําแหน่ง ของ เขต ร้อน

ฤดูหนาวเป็นช่วงเวลาที่ดวงอาทิตย์ที่สุดของปี โดยมีวันอ่อนและคืนที่เย็นจัด ลดลงเหลือ 4.1 °ซ. (39.4 °F) ในเดือนมิถุนายนและกรกฎาคม ในบางครั้งอุณหภูมิก็ตกลงสู่ความหนาวเย็นในเวลากลางคืน ทําให้ความเย็นเยือกแข็งลดลง หิมะเป็นปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นไม่บ่อยนัก เพราะหิมะตกหนักในศตวรรษที่ 20 ในช่วงเดือนพฤษภาคม 2499 สิงหาคม ค.ศ. 1962 มิถุนายน 1964 และกันยายน ค.ศ. 1981 ในศตวรรษที่ 21 มีแสงสว่างในปี 2549 และหิมะก็อยู่ในวันที่ 27 มิถุนายน 2550 (สะสมอยู่ที่ 10 เซนติเมตร หรือ 4 นิ้ว ในย่านชานเมืองทางใต้) และ 7 สิงหาคม 2555

ความหนาวเย็น ที่ ผ่าน ไป ใน ฤดู หนาว ทํา ให้ ลม หนาว มาก ใต้ ของ น้ํา เย็น แต่ ปกติ แล้ว ก็ มี ท้อง ฟ้า ที่ ใส ปริมาณ น้ํา ฝน เฉลี่ย ต่อ ปี คือ 713 มิลลิเมตร (28.1 นิ้ว) ซึ่ง ส่วน ใหญ่ จะ ถูก รวม อยู่ ใน ช่วง เดือน ฤดู ร้อน ฝนที่ไม่ค่อยตกในช่วงฤดูหนาวนี้ อุณหภูมิต่ําสุดของไนท์ไทม์ที่เคยบันทึกในโจฮันเนสเบิร์กคือ -8.2 °ซ. (17.2 °ซ.) เมื่อวันที่ 13 มิถุนายน ค.ศ. 1979 อุณหภูมิต่ําสุดที่บันทึกคือ 1.5 °ซ. (34.7 °ซ.) เมื่อวันที่ 19 มิถุนายน ค.ศ. 1964

การกระจายทางภูมิศาสตร์ของภาษาบ้านในโยฮันเนสเบิร์ก

  แอฟริกานส์

  อังกฤษ

  เอ็นเดบีเล

  โซซา

  ซูลู

  โซโทเหนือ

  โซโท

  สวานา

  เวนดา

  ซองกา

  ไม่มีภาษาใดที่โดดเด่น

ตามข้อมูลจากสํามะโนประชากรแอฟริกาใต้ปี 2554 ประชากรของโยฮันเนสเบิร์กมีประชากร 4,434,827 คน ทําให้เป็นเมืองที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดในแอฟริกาใต้ (เป็นเมืองที่มีประชากรหนาแน่นที่สุดในแอฟริกาใต้มาตั้งแต่ทศวรรษที่ 1950) จากสํามะโนประชากรปี 2544 ประชาชนอาศัยอยู่ในบ้านอย่างเป็นทางการจํานวน 1,006,930 แห่ง ซึ่ง 86% มีชักโครกหรือห้องน้ําเคมี และ 91% ปฏิเสธการถูกเทศบาลทิ้งอย่างน้อยสัปดาห์ละครั้ง 81% ของครัวเรือนสามารถใช้น้ําได้ และใช้ไฟฟ้า 80% เป็นแหล่งพลังงานหลัก 29% ของผู้อยู่อาศัยในโยฮันเนสเบิร์ก อยู่ในที่อยู่อาศัยแบบไม่เป็นทางการ 66% ของครัวเรือน จะถูกนําโดยคนคนเดียว

บัญชีดําสําหรับประชากร 73% ตามด้วยสีขาว 18% สีที่ 6% และเอเชียที่ 4% 42% ของประชากรมีอายุต่ํากว่า 24 ปี ขณะที่ประชากร 6% มีอายุมากกว่า 60 ปี 37% ของผู้อาศัยในเมือง ว่างงาน 91% ของคนที่ว่างงานคือ ชาวแอฟริกันดํา ผู้หญิงประกอบด้วย 43% ของประชากรทํางาน 19% ของผู้ใหญ่ที่มีความเคลื่อนไหวทางเศรษฐกิจ ทํางานในภาคการขายส่งและขายปลีก 18% ในบริการด้านการเงิน อสังหาริมทรัพย์ และธุรกิจ 17% ในชุมชน บริการด้านสังคมและส่วนบุคคล และ 12% อยู่ในการผลิต ทําเหมืองแร่แค่ 0.7%

32% ของประชากรในโยฮันเนสเบิร์กพูดภาษานกุนนีที่บ้าน ภาษาพูดภาษาโซโท 24% ภาษาอังกฤษ 18% พูดภาษาแอฟริคานส์ 7% และพูดภาษาติชวานดา 6% 29% ของผู้ใหญ่เรียนจบจากมัธยม 14% มีการศึกษาสูง (มหาวิทยาลัยหรือโรงเรียนเทคนิค) 7% ของผู้อยู่อาศัย ไม่รู้หนังสือ 15% มีการศึกษาระดับประถม

34% ใช้ระบบขนส่งสาธารณะในการเดินทางไปทํางานหรือโรงเรียน 32% เดินไปทํางานหรือโรงเรียน 34% ใช้การขนส่งส่วนตัวเพื่อเดินทางไปทํางานหรือโรงเรียน

53% เป็นโบสถ์คริสเตียนกระแสหลัก 24% ไม่เกี่ยวข้องกับศาสนาที่มีองค์รวม 14% เป็นสมาชิกของโบสถ์แอฟริกัน 3% เป็นมุสลิม 1% เป็นชาวยิว และ 1% เป็นฮินดู

ภายใน เทศบาล มหานคร ประเทศ ซึ่ง เป็น ศูนย์ กลาง เก่า ที่ ก่อตั้ง ขึ้น ใน ปี 1886 และ สถานะ ของ เมือง ใน ปี 1928 ได้ ถูก ระบุ ให้ เป็น " สถานที่ หลัก " ณ ปี 2011 พื้นที่ หลัก นี้ มี ประชากร 957 , 441 และ พื้นที่ 334 . 81 กม .

สถิติประชากร 2011:

• พื้นที่: 334.81 ตารางกิโลเมตร (129.27 ตร.ไมล์)
• ประชากร: 957,441: 2,859.68 ชาวบ้านต่อตารางกิโลเมตร (7,406.5/ตร.ไมล์)
• บ้าน: 300,199: 896.63 ต่อตารางกิโลเมตร (2,322.3/ตร.ไมล์)

ความเจริญของชุมชนเมืองของโจฮันเนสเบิร์กแผ่ขยายออกไปไกลเกินกว่าขอบเขตการบริหารของเทศบาล ประชากรทั้งหมดในพื้นที่นี้ถูกประเมินว่ามีความหลากหลายอยู่ที่ 7,860,781 ในปี 2554 โดย "citopulation.de" หรือ 9,115,000 ในปี 2551 โดย Demogrphia (สําหรับ "Johannesburg-East Rand" สูงสุด 41 แห่งโลก)

พื้นที่ ของ การ ขยาย ตัว ของ เมือง นี้ ถูก นํา ไป ใช้ โดย ประชากร ที่ ใหญ่ เป็น 2 , 590 กม . ซึ่ง ใหญ่ ที่สุด 31 กม . ใน โลก

นักเขียนบางคนพิจารณาพื้นที่มหานครที่จะรวมจังหวัดเกาเต็งส่วนใหญ่ไว้ด้วย กองพลประชากรสหประชาชาติในปี 2559 ประเมินว่าประชากรในเขตมหานครมีประมาณ 9,616,000 คน

สุสาน

หุบเขาเบซุยเดนฮุต

ชานเมือง ของ โยฮันเนสเบิร์ก เป็น ผล ของ การ ขยาย ตัว ของ เมือง และ มี ภูมิภาค อยู่ ทาง เหนือ ใต้ ตะวันออก และ ตะวัน ตก และ พวก เขา มี บุคลิก ที่ แตกต่าง กัน ในขณะที่เขตธุรกิจกลางและพื้นที่โดยรอบซึ่งเดิมเป็นพื้นที่ที่เป็นที่พึงปรารถนา พื้นที่ที่อยู่อาศัยของชานเมืองแห่งนี้ได้แนะนําให้เห็นเที่ยวบินจากเมืองและสภาพแวดล้อมใกล้เคียง อาคาร ใน เมือง ถูก ปล่อย ออกไป สู่ กลุ่ม ราย ได้ ต่ํา สุด และ ผู้ อพยพ ที่ ผิด กฎหมาย และ ผล ที่ ได้ คือ อาคาร และ อาชญากรรม ที่ ถูก ทิ้ง ไว้ ได้ กลาย มา เป็น คุณลักษณะ ของ ชีวิต ใน เมือง เมือง ที่ อยู่ ใกล้ ๆ ก็ คือ โยวิลล์ ซึ่ง เป็น ที่ ที่ ร้อน สําหรับ ชีวิต คืน ค่ํา สี ดํา แม้ ว่า จะ มี ชื่อเสียง ที่ ไม่ ดี ก็ตาม ชานเมือง ทาง ใต้ ของ เมือง ส่วน ใหญ่ เป็น ย่าน ท้องถิ่น ที่ เป็น สี ฟ้า และ ตั้ง อยู่ ใกล้ ๆ กับ เมือง บาง แห่ง

โยฮันเนสเบิร์กที่มีทุ่งหญ้ากว้างมากกว่าห้าร้อยแห่งในพื้นที่ซึ่งครอบคลุมพื้นที่มากกว่าสองร้อยตารางไมล์ (520 ตารางกิโลเมตร) แม้ ว่า ชาว แอฟริกัน ผิว ดํา จะ สามารถ พบ ได้ ทั่ว ทั้ง โจฮันเนสเบิร์ก และ บริเวณ รอบ ๆ ตัว โจฮันเนสเบิร์ก จะ ยังคง ถูก แบ่งแยก เป็น ส่วน ใหญ่

ใน ช่วง ปี ที่ ผ่าน มา นี้ บริเวณ ชานเมือง ของ ภาค ตะวัน ตก ได้ ถูก กระทบ ด้วย การ ลด ลง ของ อุตสาหกรรม เหมือง แร่ แต่ ใน บาง กรณี ก็ มี ประสบการณ์ การ ฟื้นฟู ที่ มี คุณสมบัติ ถูก ซื้อ ขึ้น มา โดย ชน ชั้น กลาง ใน แอฟริกา การขยายตัวที่ใหญ่ที่สุด อยู่ทางตะวันออกและเหนือ ชานเมือง ทาง ตะวันออก มี ความรุ่งเรือง และ ใกล้เคียง กับ เขต อุตสาหกรรม ต่าง ๆ ชานเมืองทางตอนเหนือเป็นผู้รับเที่ยวบินส่วนใหญ่ จากเมืองชั้นใน เมืองนี้เริ่มที่จะขยายตัวทางเหนือ และ CBD สํารองหลายลํา ที่ก่อตั้งขึ้นทางเหนือสู่พรีทอเรีย

แต่เดิมแล้วทุ่งหญ้าทางตอนเหนือและตะวันตกเฉียงเหนือเป็นศูนย์กลางของคนรวย ประกอบด้วยร้านค้าปลีกไฮเอนด์รวมถึงบริเวณที่อยู่อาศัยชั้นบนหลายแห่ง เช่นไฮด์ ปาร์ค แซนเฮิร์ส นอร์ทคลิฟฟ์ เฮอร์ลิงแฮม บรานสตัน และฮัฟตัน ซึ่งเนลสัน แมนเดลาได้สร้างบ้านให้เขา โดยเฉพาะ บริเวณ ตะวัน ตก เหนือ นั้น มี ชีวิต และ มี ชีวิต อยู่ กับ คน สี ดํา ส่วน ใหญ่ ของ เมือง โซฟาทาวน์ เมื่อ เป็น ศูนย์กลาง ของ กิจกรรม ทาง การเมือง และ เมลวิล รสโบฮีเมีย ที่ มี ภัตตาคาร และ ชีวิต กลาง คืน โอคแลนด์ พาร์ค เป็นบ้านของสํานักงานใหญ่ของเซาท์แอฟริกัน บรอดแคสติง คอร์ปอเรชั่น AFDA (โรงเรียนภาพยนตร์และการแสดงสดแอฟริกาใต้) และมหาวิทยาลัยโจฮันเนสเบิร์ก

ทาง ทิศ ใต้ ของ ศูนย์ กลาง เมือง คือ เมือง ซาเวโต เมือง ที่ สร้าง ขึ้น ระหว่าง การ แบ่งแยก ดินแดน สําหรับ ที่อยู่อาศัย ของ ชาว แอฟริกา ใต้ ที่ อยู่อาศัย ใน พื้นที่ ที่ ถูก กําหนด ให้ มี การ ตั้ง ถิ่นฐาน สีขาว ทางตอนใต้ของโยฮันเนสเบิร์กคือเลเนเซีย ซึ่งเป็นชุมชนแถบเอเชียส่วนใหญ่ที่ก่อสร้างระหว่างการแบ่งแยกดินแดนโดยเฉพาะเพื่อจัดหาที่อยู่อาศัยให้แก่ชาวเอเชีย ใกล้ กับ ชุมชน อเล็กซานเดรีย เช่น เกลนาเซล และ นอร์วูด ได้ เข้าไป อยู่ ใน พื้นที่ เมือง ของ โยฮันเนสเบิร์ก

เดอะ เจเอสอี

โจฮันเนสเบิร์กเป็นศูนย์กลางเศรษฐกิจและการเงินของแอฟริกาใต้ โดยผลิตผลิตภัณฑ์มวลรวมภายในประเทศของแอฟริกาใต้ร้อยละ 16 และเป็นสัดส่วนถึงร้อยละ 40 ของกิจกรรมทางเศรษฐกิจของเกาเต็ง ในการสํารวจปี 2551 ที่ทําโดยมาสเตอร์การ์ด โจฮันเนสเบิร์กได้จัดอันดับ 47 เมืองจาก 50 เมืองชั้นนําของโลกให้เป็นศูนย์กลางการค้าทั่วโลก (เป็นเมืองเดียวในแอฟริกา)

การทําเหมืองแร่เป็นรากฐานเศรษฐกิจของแม่น้ําวิตวอเตอร์แรนด์ แต่ความสําคัญของอุตสาหกรรมเหมืองนี้ก็ลดลงเรื่อย ๆ เนื่องจากปริมาณทรัพยากรสํารองและการบริการและอุตสาหกรรมการผลิตได้ลดลงอย่างมีนัยสําคัญต่อเศรษฐกิจของเมือง ในขณะที่การทําเหมืองทองไม่ได้เกิดขึ้นภายในเมืองอีกต่อไป บริษัทเหมืองแร่ส่วนใหญ่ยังคงมีสํานักงานใหญ่ในโยฮันเนสเบิร์ก อุตสาหกรรม การผลิต ของ เมือง ขยาย ไป ทั่ว ทุก พื้นที่ และ ยังคง มี การ พึ่งพา อุตสาหกรรม หนัก ๆ เช่น โรง งาน เหล็ก และ ปูนซีเมนต์ บริการและอุตสาหกรรมอื่นๆ ได้แก่ ธนาคาร ไอที อสังหาริมทรัพย์ การขนส่ง การออกอากาศและสื่อพิมพ์ การดูแลสุขภาพส่วนตัว การขนส่ง และตลาดค้าปลีกของผู้บริโภคที่มีชีวิตชีวาและมีความสะดวก โจฮันเนสเบิร์กมีตลาดหลักทรัพย์ที่ใหญ่ที่สุดในแอฟริกา JSE แม้ว่าจะได้ย้ายออกจากเขตธุรกิจส่วนกลาง เนื่องจากบทบาททางการพาณิชย์ของเมืองนี้ เมืองนี้จึงเป็นที่นั่งของรัฐบาลและสถานที่ซึ่งมีสํานักงานสาขารัฐหลายแห่ง รวมทั้งสํานักงานใหญ่และสถาบันอื่น ๆ

เขต ของ เมือง วิท เทอร์ แรนด์ เป็น ผู้ บริโภค น้ํา ครั้ง ใหญ่ ใน เขต ที่ แห้งแล้ง การเติบโตทางเศรษฐกิจและประชากรของประเทศขึ้นอยู่กับแผนงานในการผันน้ําจากเขตอื่น ๆ ของแอฟริกาใต้และจากดินแดนที่สูงที่สุดของเลโซโท ซึ่งถือเป็นโครงการน้ําที่ใหญ่ที่สุดของเลโซโท แต่จะต้องมีแหล่งกําเนิดน้ําเพิ่มเติมในช่วงต้นศตวรรษที่ 21

ท่าเรือตู้คอนเทนเนอร์ในเมืองดีป เป็นที่รู้จักกันดีว่าเป็นท่าเรือที่แห้งที่ใหญ่ที่สุดในโลก ด้วยสินค้าประมาณ 50% ที่เดินทางผ่านท่าเรือเมืองเดอร์บันและเคปทาวน์ ที่เดินทางมาถึงโจฮันเนสเบิร์ก เขต ดีป ของ เมือง ถูก ประกาศ ให้ เป็น ไอดีซี (เขต พัฒนา อุตสาหกรรม) โดย รัฐบาล เกาเติง

การขายปลีก

ศูนย์การค้าที่ใหญ่ที่สุดของโจฮันเนสเบิร์ก วัดโดยพื้นที่ที่มีผู้เช่าสูง (GLA) ซึ่งเป็นเครื่องแบบขนาดกลางตามที่กําหนดโดยสภาการค้าระหว่างประเทศ) คือ แซนด์ตัน ซิตี้ อีสต์เกต มอลล์ แห่งแอฟริกา เวสต์เกต และเครสตา เมลโรส อาร์ช เป็นหนึ่งในผู้มีชื่อเสียงที่สุด ศูนย์อื่น ๆ ได้แก่ ไฮด์ พาร์ค คอร์เนอร์ โรสแบงค์ เซาท์เกต ศูนย์การค้าเกลน โยฮันเนสเบิร์กใต้ และร้านล้างวอเตอร์ นอกจากนี้ยังมีแผนที่จะสร้างศูนย์การค้าขนาดใหญ่ หรือที่เรียกว่าศูนย์การค้าโซนกิซเว (Zonk'Izizwe) ที่เมืองมิดแรนด์ แต่แผนเหล่านี้ถูกเลื่อนออกไปอย่างไม่มีกําหนดเนื่องจากการเปิดแอฟริกา "Zonk'Izizwe" หมายถึง "ทุกชาติ" ในภาษาซูลู ซึ่งแสดงให้เห็นว่าศูนย์กลางจะจัดเลี้ยงผู้คนและเชื้อชาติต่างๆ ที่หลากหลายของเมือง และ ก็ มี การ เปิด เซลล์ กรีนสโตน ที่ มี ชื่อ ว่า กรีนสโตน ใน มอดเดอร์ ฟอนเทน แครด สโตน มอลล์ เป็น ห้าง เล็ก ๆ แห่ง ใหม่ ที่ ตั้ง ชื่อ ไว้ สําหรับ ที่ ตั้ง ของ มัน ซึ่ง ใกล้เคียง กับ หิน มนุษย์ หิน มรดก โลก

รัฐบาล

เขต 7 เขต

เมื่อมีการจัดตั้งเขตมหานครขึ้นในปี 2000 เมืองดังกล่าวถูกแบ่งออกเป็นสิบเอ็ดภูมิภาค จึงตั้งชื่อให้ว่าเขต 1 ถึงเขต 11 ซึ่งได้รับการจัดใหม่ในปี 2006 เป็นเจ็ดภูมิภาคปัจจุบันที่มีชื่อว่า เขต A ถึงภูมิภาค G ตามที่แสดงบนแผนที่ (ซ้าย)

ณ ปี 2006 เจ็ดภูมิภาคคือ:

• ภูมิภาค A: ดีปสล็อต, คยา แซนด์
• ภูมิภาค B: แรนเบิร์ก, โรสแบงค์, เอ็มมาเรนเทีย, กรีนไซด์, เมลวิลล์, นอร์ทคลิฟฟ์, โรสแบงค์, พาร์คทาวน์, พาร์คทาวน์ นอร์ท
• ภูมิภาค C: โรดีพอร์ต คอนสแตนตี้ คลูฟ นอร์ทเกท
• ขอบเขต D: ดูร์นคอป โซเวโต ดอบสันวิลล์ โปรตาเกลน
• ภูมิภาค E: อเล็กซานดรา วินเบิร์ก แซนด์ตัน
• ขอบเขต F: เมืองภายใน;
• ภูมิภาค G: ไร่ออเรนจ์, เอนเนอร์เดล, เลเนเชีย

ในการเลือกตั้งของเทศบาลปี 2559 พรรครัฐบาล พรรคเอเอ็นซี ได้สูญเสียเสียงข้างมากในโยฮันเนสเบิร์กเป็นครั้งแรกนับตั้งแต่ขึ้นครองอํานาจในปี 2537 โดยได้รับเลือกตั้งเป็นจํานวนเพียง 44.12% ทั้งกลุ่มนักรบเสรีภาพทางเศรษฐกิจและพันธมิตรประชาธิปไตยได้ตกลงกันที่จะลงคะแนนเสียงสําหรับผู้สมัครนายกเทศมนตรี เฮอร์มาน มาชาบา ซึ่งได้ให้คําปฏิญาณว่าจะครองอํานาจในฐานะนายกเทศมนตรีของพันธมิตรประชาธิปไตยแห่งโยฮันเนสเบิร์ก เมื่อวันที่ 22 สิงหาคม พ.ศ. 2559 ANC ได้กลับมายังผู้บริหารของเมืองเมื่อวันที่ 4 ธันวาคม 2552 หลังการเลือกตั้งประธานประจําภูมิภาค เจฟฟ์ มาคูโบ ให้ดํารงตําแหน่งนายกเทศมนตรี

อาชญากรรม

หลัง จาก ที่ พระราชบัญญัติ ด้าน พื้นที่ กลุ่ม ถูก ข่ม ใน ปี 1991 โจฮันเนสเบิร์ก ก็ ได้รับ ผลกระทบ จาก การ ถูก เผา ที่ เมือง คนผิวดําที่ยากจนหลายพันคน ซึ่งถูกสั่งห้ามให้อาศัยอยู่ในเมืองอย่างเหมาะสม ได้ย้ายเข้ามาในเมืองที่ล้อมรอบเมืองสีดํา เช่น เมืองโซเวโต และผู้อพยพจํานวนมากจากผู้อพยพทางเศรษฐกิจที่ชื่อดัง และประเทศแอฟริกาที่ถูกฉีกขาดจากสงคราม ถูกน้ําท่วมในแอฟริกาใต้ อาคารหลายหลังถูกทิ้งร้างโดยเจ้าของที่ดิน โดยเฉพาะในบริเวณที่มีความหนาแน่นสูงเช่นฮิลโบรว์ บริษัท และ สถาบัน ต่าง ๆ มากมาย รวม ทั้ง การแลกเปลี่ยน หุ้น ได้ ย้าย สํานักงาน ใหญ่ ออกจาก ศูนย์ กลาง เมือง ไป ยัง ชานเมือง อย่าง แซน ตัน

การฟื้นฟูศูนย์กลางเมืองเป็นหนึ่งในเป้าหมายหลักของรัฐบาลเทศบาลเมืองโยฮันเนสเบิร์ก มี การ ใช้ มาตรการ รุนแรง เพื่อ ลด อาชญากรรม ใน เมือง มาตรการ เหล่า นี้ ได้แก่ โทรทัศน์ วงจร ปิด ตาม มุม ถนน ณ วัน ที่ 11 ธันวาคม 2008 ทุก มุม ถนน ใน โจฮันเนสเบิร์ก ตรง หัว มุม ถนน ใน เขต กลาง ของ โจฮันเนสเบิร์ก อยู่ ใต้ การ เฝ้า ดู จาก กล้อง ซีซีทีวี ที่ ใช้ เทคโนโลยี สูง ระบบ CCTV ที่ดําเนินการโดยกรมตํารวจนครบาลโยฮันเนสเบิร์ก (JMPD) ยังสามารถตรวจจับรถที่ถูกขโมยหรือถูกปล้นได้ด้วยการสแกนป้ายทะเบียนของพาหนะทุกคันที่เดินทางผ่านเขตธุรกิจกลาง (CBD) แล้วเปรียบเทียบกับรถเหล่านี้กับฐานข้อมูล eNaTIS JMPD อ้างว่าเวลาเฉลี่ยในการตอบสนองโดยตํารวจ สําหรับอาชญากรรมที่ก่อขึ้นใน CBD คือ 60 วินาที

การต่ออายุในเมืองได้เกิดขึ้นทันทีโดยไม่มี go zones เช่น Bramfontein, Newtown, และ CBD ตัวอย่าง คือ กลุ่ม ที่ เคย เป็น นัก เจาะ สวรรค์ บราม ฟอน เทน ใน ปัจจุบัน เป็น เจ้าของ ร้าน กาแฟ ที่ มี คะแนน ดี ที่สุด ใน โลก และ นิวทาวน์ ที่ เป็น เจ้าของ พิพิธภัณฑ์ วิทยาศาสตร์ เชิง โต้ตอบ

ระดับ อาชญากรรม ใน โจฮันเนสเบิร์ก ลด ลง เมื่อ เศรษฐกิจ คงที่ และ เริ่ม เติบโต ระหว่าง ปี 2001 ถึง 2006 R9 พัน ล้าน (1 . 2 พัน ล้าน เหรียญ สหรัฐ ฯ ) ได้ ถูก ลง ทุน ใน ศูนย์ กลาง เมือง คาดว่าจะมีการลงทุนเพิ่มเติมประมาณ R10-00 ล้าน (1.5 พันล้านดอลลาร์สหรัฐฯ) อยู่ที่ใจกลางเมืองเพียงแห่งเดียวภายในปี 2553 สิ่งนี้ไม่รวมการพัฒนาที่เกี่ยวข้องกับฟุตบอลโลก 2010 โดยตรง ในความพยายามที่จะเตรียมโยฮันเนสเบิร์กสําหรับฟุตบอลโลกปี 2553 รัฐบาลท้องถิ่นได้สมัครรับความช่วยเหลือจากรูดี้ จูลิอานี อดีตนายกเทศมนตรีของนครนิวยอร์ก เพื่อช่วยลดอัตราอาชญากรรมลง ขณะที่การแข่งขันเปิดและปิดการแข่งขันรอบชิงชนะเลิศนี้เกิดขึ้นในเมือง

ผู้ฆาตกรรมในเทศบาลโยฮันเนสเบิร์กคิดเป็นจํานวน 1,697 คนในปี 2550 ตามข้อมูลของสภาวิจัยทางการแพทย์แห่งแอฟริกาใต้ อัตรา 43 ต่อประชากร 100.000 คน ในปี 2559 ตัวเลขจํานวนนั้นลดลงอย่างรวดเร็วถึง 29.4 ต่อ 100.000 คน ซึ่งเป็นอัตราการฆาตกรรมมากกว่าครึ่งหนึ่งของเมืองเคปทาวน์ และต่ํากว่าค่าเฉลี่ยของประเทศ

โจฮันเนสเบิร์ก เป็น ศูนย์กลาง ทาง วัฒนธรรม ใน แอฟริกา ใต้ และ มี สนาม วัฒนธรรม หลากหลาย ทํา ให้ มัน เป็น พื้นที่ ที่ โดดเด่น สําหรับ อุตสาหกรรม สร้างสรรค์ และ วัฒนธรรม หลาย แห่ง

โจฮันเนสเบิร์กเป็นบ้านของโรงเรียนศิลปะแห่งชาติ โรงเรียนศิลปะแห่งมหาวิทยาลัยวิทวอเตอร์แรนด์ และโรงละครบัลเลต์ของแอฟริกาใต้ รวมทั้งพิพิธภัณฑ์ศิลปะโจฮันเนสเบิร์กและสถานที่สําคัญทางวัฒนธรรมอื่น ๆ เช่น จัตุรัสแมรี ฟิตซ์เจอรัลด์ และพิพิธภัณฑ์อื่น ๆ อีกมากมาย หอศิลป์ และหอสมุด

ห้องสมุดเมืองโจฮันเนสเบิร์กตั้งอยู่ในเขตธุรกิจกลางของโจฮันเนสเบิร์ก

พิพิธภัณฑ์และหอศิลป์

พิพิธภัณฑ์ศูนย์อริจินส์แห่งมหาวิทยาลัยวิทวอเตอร์แซนด์ เปิดรับชมจากทั่วทั้งเอ็ม1

พิพิธภัณฑ์ที่เชี่ยวชาญเฉพาะทาง ครอบคลุมผู้ทดลอง เช่น แอฟริกานา ชุด การออกแบบ ฟอสซิล ธรณีวิทยา ประวัติศาสตร์การทหาร การแพทย์ เภสัชกรรม เภสัชกรรม ภาพถ่าย และเครือข่ายการขนส่ง เช่น รถไฟ โกลด์ รีฟ ซิตี้ เป็นพิพิธภัณฑ์ที่มีชีวิต ซึ่งเดิมทีเป็นส่วนหนึ่งของ คราวน์ ไมน์ส์ คอมเพล็กซ์ ซึ่งทองถูกหลอมให้ลึกถึง 3,000 เมตร (9,800 ฟุต) ช่วงของการแสดงละครเวที ละครตลก การแสดงตลก และการแสดงดนตรี

ต่อ ไป นี้ คือ รายการ ของ พิพิธภัณฑ์ และ หอ แสดง ภาพ ที่ สามารถ พบ ได้ ใน โยฮันเนสเบิร์ก

• พิพิธภัณฑ์โรงงานไฟฟ้าเอซีไอไดนาไมต์

พิพิธภัณฑ์ AECI Dynamite Factory ซึ่งตั้งอยู่ในบ้านหลังหนึ่งของเจ้าหน้าที่เหมืองแร่ในปี พ.ศ. 2438 ได้บันทึกประวัติวัตถุระเบิดไว้โดยเฉพาะอย่างยิ่งโดยเน้นการใช้ในอุตสาหกรรมเหมืองแร่

• พิพิธภัณฑสถานแพทย์

ประวัติศาสตร์การแพทย์ เด็กสมองของดร.ไซริล แอดเลอร์ ได้รับการเสนอชื่ออย่างเป็นทางการในปี 1962 บทบาทของพิพิธภัณฑ์นี้คือการเก็บและเก็บรักษาไว้เพื่อความเจริญหลังจากวัสดุทั้งปวงที่จะแสดงให้เห็นถึงประวัติศาสตร์ทางการแพทย์โดยเฉพาะในแอฟริกาใต้

• พิพิธภัณฑ์แอพาร์เทย์
• รัฐธรรมนูญ ฮิลล์ โจฮันเนสเบิร์ก
• พิพิธภัณฑ์แอ็กเตอร์ ปีแตร์สัน
• พิพิธภัณฑ์การขนส่งเจมส์ฮอลล์
• พิพิธภัณฑ์ศิลปะโจฮันเนสเบิร์ก
• พิพิธภัณฑ์เสรีภาพมาดิบา

ตั้ง ชื่อ ตาม ตระกูล ของ ประธานาธิบดี แมนเดลา หัวข้อ ของ พิพิธภัณฑ์ คือ มาซาบาลาโซ และ ชาร์ต การ เดินทาง ไป สู่ ประชาธิปไตย ของ แอฟริกาใต้

• มูเซอ มาฟริคเอ
• พิพิธภัณฑ์ศูนย์ออริจินส์

ที่ อยู่ ใน มหาวิทยาลัย วิท วอเทอร์ แรนด์ ใน บราม ฟอน เทน พิพิธภัณฑ์ แห่ง นี้ มี ตัวอย่าง ที่ ดีเยี่ยม ของ ศิลปะ หิน แห่ง แอฟริกา ใต้ และ ต้นกําเนิด ของ มนุษยชาติ

• พิพิธภัณฑ์แฟชั่นแบร์นแบร์ก

พิพิธภัณฑ์แฟชั่นแบร์นเบิร์ก ส่วนใหญ่เป็นพิพิธภัณฑ์สะสมประกอบด้วยวัตถุ และอธิบายว่าทําไมเสื้อผ้าจึงเปลี่ยนไปและแฟชั่นของผู้ที่เคยหลงใหลในทุกวันนี้

• พิพิธภัณฑสถานแห่งชาติในประวัติศาสตร์การทหารของแอฟริกาใต้
• พิพิธภัณฑ์สัตววิทยา

พิพิธภัณฑ์ โซโลจี เป็น พิพิธภัณฑ์ ประวัติศาสตร์ ธรรมชาติ แห่ง เดียว ใน โจฮันเนสเบิร์ก ซึ่ง ไม่ ธรรมดา เพราะ ว่า เมือง ใหญ่ ๆ ใน แอฟริกาใต้ ทั้งหมด นี้ มี พิพิธภัณฑ์ ประวัติศาสตร์ สาธารณะ ขนาด ใหญ่ โดยยังคงรักษาอักขระที่ไม่ซ้ํากันไว้ตามที่ตัวอย่างการแสดงผลจะแสดงให้เห็นในคณะรัฐมนตรีที่ตกแต่งแล้วซึ่งอนุญาตให้ตัวแสดงสามารถเข้าทํางานกับชุดของวัตถุที่อยู่ในระยะใกล้ได้โดยตรง

บันเทิงและศิลปกรรม

โยฮันเนสเบิร์กเป็นเจ้าภาพจัดงานดนตรีชั้นนํามากมายของแอฟริกาใต้ เช่น การบรรเลงเพลงโยฮันเนสเบิร์กในเมืองและทัวร์นานานาชาติหลายแห่ง เช่น RAMFest's Johannesburg การแสดงดนตรีที่เป็นที่วิพากษ์วิจารณ์หลายอย่างมาจากโจฮันเนสเบิร์ก เช่น โจฮันเนสเบิร์ก จอห์นนี เคลก เซบรา & ยีราฟ แมนเอสแมชชีน พาร์โตนส์ และชอร์ตสตราว โรงละครโจเบิร์ก โรงละคร เป็นเจ้าภาพละคร โอเปร่า และบัลเล่ต์

ศิลปะสาธารณะ

ศิลปะสาธารณะ ต่าง ๆ จาก ประติมากรรม ไป จน ถึง จิตรกรรม เล่น เป็น ชิ้น ๆ โดย ศิลปิน อย่าง วิลเลียม เคนทริดจ์ และ ไฟ ของ เกอร์ฮาร์ด มาร์กซ์ วอล์กเกอร์ ชิ้นส่วน หลาย ชิ้น ถูก พัฒนา ขึ้น ผ่าน ทาง เวิร์คชอป ของ ชุมชน เช่น ประติมากรรม ถนน วิลาคาซี ส่วน อื่น ๆ ทํา งาน ได้ เช่น เฟอร์นิเจอร์ ถนน ที่ พบ ใน ฮิลโบรว์ และ ศูนย์ กลาง เมือง

ในฐานะส่วนหนึ่งของนโยบายของสํานักงานพัฒนาโจฮันเนสเบิร์ก (JDA) ในการทําให้พื้นที่เมืองเป็นที่พึงปรารถนาสําหรับนักลงทุนที่มีศักยภาพ องค์กรนี้ได้ชี้ให้เห็นศิลปะสาธารณะว่าเป็นหนทางในการพัฒนาประสบการณ์ในเมืองให้ดีขึ้น JDA ใช้จ่าย 1 % ของ โครงการ ทั้งหมด ใน จํานวน มาก กว่า R10 ล้าน โครงการ ใน งาน ศิลปะ สาธารณะ

สิ่งเร้า

โจฮันเนสเบิร์ก ไม่เคย เป็น ที่ รู้จัก กัน ใน นาม แหล่ง ท่องเที่ยว แต่ เมือง นี้ เป็น จุด ส่ง สัญญาณ สําหรับ การ เชื่อมต่อ เที่ยวบิน ไป ยัง เมือง เคป ทาวน์ เดอร์บัน และ อุทยาน แห่ง ชาติ ครูเกอร์ ดังนั้น ผู้เข้าเยือนประเทศส่วนใหญ่ในแอฟริกาใต้จึงเดินทางผ่านโยฮันเนสเบิร์กอย่างน้อยหนึ่งครั้ง ซึ่งนําไปสู่การพัฒนาสถานที่ท่องเที่ยวหลายแห่ง การเพิ่มเติมที่ได้รับมาจากพิพิธภัณฑ์ประวัติศาสตร์ เช่น พิพิธภัณฑ์แอพาร์เธียด (ซึ่งเกี่ยวข้องกับการเยือนรัฐธรรมนูญ) และพิพิธภัณฑ์แฮคเตอร์ ปีเตอร์สัน นอกจากนี้ยังมีอุตสาหกรรมขนาดใหญ่อีกด้วย สําหรับการเยี่ยมเยือนเมืองเก่า เช่น Soweto และ Alcandra ผู้ มา เยี่ยม ชม ชาว โซเวียต ส่วน ใหญ่ ได้ เห็น พิพิธภัณฑ์ แมนเดลา ซึ่ง อยู่ ใน บ้าน ของ เนลสัน แมนเดลา

ผู้ เข้า ชม สามารถ ได้รับ ความ รู้สึก สําหรับ โครง ร่าง ของ เมือง ได้ โดย ไป ที่ คาร์ลตัน เซ็นเตอร์ ใน พื้นที่ ทาง ตะวันออก ใต้ ของ CBD ซึ่ง มี สํารับ สังเกต การณ์ อยู่ บน ชั้น 50 ที่ 223 เมตร (732 ฟุต) อาคารแห่งนี้เป็นอาคารสํานักงานสูงสุดในแอฟริกา อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้านี้จะมีการสุดของ ลีโอนาร์โด (แซนด์ตัน) และให้วิสต้าอย่างแพร่หลายในเมืองและสภาพแวดล้อม แอฟริกาในพิพิธภัณฑ์ที่อยู่ใกล้เคียงจะครอบคลุมประวัติศาสตร์ของเมืองโยฮันเนสเบิร์ก และครอบคลุมถึงการสะสมศิลปะหินชิ้นใหญ่ นอกจากนี้การดึงดูดนักท่องเที่ยวจํานวนมากคือเมืองโกลด์รีฟ ซึ่งเป็นอุทยานแห่งหัวข้อที่นําเสนอภาพชีวิตการทําเหมืองแร่ในยุคศตวรรษที่ 19 รวมทั้งการท่องเที่ยวใต้ดิน สถานที่อื่นๆ รวมทั้งสวนสนุกขนาดใหญ่และการเต้นรําชนเผ่ายอดนิยม

ใน ด้าน หน้า ของ วัฒนธรรม เมือง นี้ มี พิพิธภัณฑ์ ศิลปะ หลาย ชิ้น เช่น หอศิลป์ โจฮันเนสเบิร์ก ที่ จัด ตั้ง ภาพ เขียน ภูมิทัศน์ และ ภาพ เขียน ของ ชาว แอฟริกา ใต้ และ ยุโรป โรงละคร Market Theater มีความมีชื่อเสียงในช่วงทศวรรษ 1970 และ 1980 โดยการแสดงละครต่อต้านการแบ่งแยกดินแดน และขณะนี้ได้กลายเป็นศูนย์กลางของการเขียนบทละครในแอฟริกาใต้ยุคใหม่แล้ว โรงละครโจบุร์ก เธียเตอร์ เป็น "บ้านที่กําลังได้รับความบันเทิงสด" อันดับแรกของแอฟริกาใต้ ซึ่งนําเสนอโรงละครระดับโลกทั้งในประเทศและต่างประเทศ ชานเมืองของเมลวิลล์ นิวทาวน์ พาร์คเฮิร์สต์ นอร์วูด โรสแบงค์ และกรีนไซด์ เป็นที่นิยมของบรรยากาศชาวโบฮีเมีย ชีวิตตามถนน และร้านอาหารและบาร์ต่างๆ

การซื้อสินค้ามักเป็นที่นิยมกับนักท่องเที่ยว เนื่องจากเมืองนี้มีสถานที่และประสบการณ์หลากหลายจากห้างสรรพสินค้าในตลาดสูงอย่างเมืองแซนตัน เมืองแอฟริกา และเนลสัน แมนเดลาสแควร์ไปสู่ตลาดต่างๆ และตลาดนัด เช่น โอเรียนทัลพลาซ่า และโรสแบงค์ ฟลา สิ่ง หลัง นี้ เป็น ที่ นิยม ของ ที่ ระลึก และ ศิลปะ ของ แอฟริกา ดู ข้าง บน (วัฒนธรรม) นักท่องเที่ยวยังได้เยี่ยมชม "ตลาดใหม่" ("เอซินิเจนี") ที่ซึ่งเป็นที่รักษาสุขภาพ ตั้งอยู่ทางปีกตะวันออกของเมือง) อุทิศให้แก่สมุนไพรและผู้รักษาแบบดั้งเดิม

หลักการ ของ มนุษยชาติ ที่ เป็น มรดก โลก ยูเนสโก อยู่ ที่ 25 กิโลเมตร (16 ไมล์) ไป ทาง ตะวัน ตก เฉียง เหนือ ของ เมือง ซาก ฟอสซิล ของ สเตอร์ ค อน เทน มี ชื่อเสียง มาก ใน การ เป็น สถานที่ ที่ ร่วม กัน ของ โลก และ ผลิต ออสตราโลพิเทคัส แอฟริคานัส ผู้ ใหญ่ คน แรก และ โครง กระดูก ใกล้ ที่ สมบูรณ์ ของ ออสตราโลยีนใน ออสเตรเลีย สถานที่อื่นๆ ในพื้นที่นี้รวมถึงหมู่บ้านเลเซดีวัฒนธรรม ในขณะที่เขื่อนมากาลีสเบิร์กและฮาร์ตบีสปอร์ต เป็นจุดหมายปลายทางยอดนิยมของผู้อยู่อาศัยในเมืองโจฮันเนสเบิร์ก (และวันหยุด) พิพิธภัณฑ์ ศูนย์ ออริจินส์ ดู ด้าน ล่าง นี้ ครอบคลุม ต้น กําเนิด ของ มนุษยชาติ ใน แอฟริกา และ บ้าน หลัง ศิลปะ หิน ที่ รวบรวม ไว้ อย่าง กว้างขวาง

โจฮันเนสเบิร์กและเอ็นไวรอน เสนอทางเลือกหลากหลายสําหรับผู้เข้าชมที่ต้องการดูสัตว์ป่า นอกเหนือจากสวนสัตว์โจฮันเนสเบิร์กแล้ว ซึ่งเป็นหนึ่งในประเทศที่ใหญ่ที่สุดในแอฟริกาใต้ ธรรมชาติของไลอ้อนพาร์กสงวนถัดจากหมู่บ้านเลเซดีวัฒนธรรม คือบ้านของสิงโตมากกว่า 80 ตัวและเกมอื่น ๆ ในขณะที่ครูเกอร์สดอร์พเนเจอร์รีเซฟ (Krugersdorp Nature Reserve) มีเกมสํารอง 1500 ชิ้น ซึ่งอยู่ห่างจากใจกลางเมืองไปอีกสี่สิบนาที ศูนย์ ชีทาห์ แห่ง เดอ วิลท์ ใน แมกาลีสเบิร์ก ได้ ทํา โครงการ เพาะ พันธุ์ ที่ สําเร็จ สําหรับ ชีตาห์ หมาป่า และ สปีชีส์ ที่ ใกล้ สูญพันธุ์ เขตอนุรักษ์ธรรมชาติไรโนและสิงโต ตั้งอยู่ใน "Cradle of Humangine" เมื่อปี 2543 Ha ของ "เขตสูงของเกาเท็ง" ยังเป็นโครงการเพาะพันธุ์สําหรับสัตว์ที่ใกล้สูญพันธุ์เช่นเสือเบงกอล เสือไซบีเรียและสิงโตขาวที่หายากที่สุด ทาง ใต้ 11 กิโลเมตร (6.8 ไมล์) จาก ศูนย์ กลาง เมือง คือ บ้าน ของ ธรรมชาติ ไคลไพริเวอร์สแบร์ก ที่ สํารอง ไว้ สําหรับ สัตว์ เลี้ยง ลูก ด้วย นม ขนาด ใหญ่ และ ทาง เดิน เดิน

สวนสาธารณะ

สวน สาธารณะ และ สวน ใน โยฮันเนสเบิร์ก ถูก ดูแล โดย โยฮันเนสเบิร์ก ซิตี้ พาร์คส์ และ สวนสัตว์ ซิตี้ พาร์ค ยัง รับผิดชอบ การ ปลูก ต้น ไม้ สีเขียว ของ เมือง เป็น ต้น โยฮันเนสเบิร์ก เป็น เมือง ที่ เขียว ที่สุด ใน โลก มี การ ประเมิน ว่า มี ต้น ไม้ หก ล้าน ต้น ใน เมือง ที่ มี ตัว เลข ที่ เพิ่ม ขึ้น ทุก ๆ ปี - 1 . 2 ล้าน ต้น บน พื้น ทาง เท้า และ ทาง เดิน เท้า และ อีก 4 . 8 ล้าน ต้น ใน สวน เอกชน สวนสาธารณะในเมืองยังคงลงทุนในการปลูกต้นไม้ต่อไป โดยเฉพาะพื้นที่ที่ด้อยโอกาสก่อนหน้านี้ของโยฮันเนสเบิร์ก ซึ่งไม่ได้เป็นผลประโยชน์ในทางบวกของการวางผังเมืองของโจฮันเนสเบิร์ก

สวนพฤกษศาสตร์แห่งโจฮันเนสเบิร์ก ซึ่งตั้งอยู่ที่ชานเมืองของเอมมาเรนเทีย เป็นอุทยานที่นิยมเพื่อความบันเทิง

กีฬา ที่ คน ชอบ มาก ที่สุด ของ โจฮันเนสเบิร์ก โดย การ มี ส่วน ร่วม คือ ฟุตบอล คริกเก็ต รักบี้ยูเนียน และ การ วิ่ง เช้า ๆ ใน แต่ละ เช้า วัน อาทิตย์ นัก วิ่ง หลาย หมื่น คน มา รวม ตัว กัน ใน ส่วน ที่ ไม่ เป็นทางการ จัด โดย คลับ กรีฑา หลาย ๆ แห่ง

ฟุตบอล

กีฬาแรกในฟุตบอลโลก 2010 แอฟริกาใต้เปรียบเทียบกับเม็กซิโก

เมืองนี้มีสโมสรฟุตบอลหลายสโมสรในพรีเมียร์ซอกเกอร์ลีก (PSL) และเนชันแนลเฟิสต์ดิวิชัน ใน PSL ทีมชั้นนําของโจฮันเนสเบิร์กเป็นคู่แข่งที่ดุเดือดและต่างก็มีทั้งคู่แข่งกันอันดุเดือดและไคเซอร์ ชีฟ (ชื่อเล่นคือ อามาคอสซี) โอลันโด ไพเรตส์ (ชื่อเล่นว่าบัคคาเนียร์) คือ โมโรกะสวอลโลว์และวิทส์ (ชื่อเล่นของเคนเวอร์ บอยส์) พวก เขา มี ฐาน อยู่ ที่ สถานี FNB ของ เมือง ออร์แลนโด ดอบสันวิลล์ และ สนาม กีฬา บิดเวิร์ด ลีกและเกมถ้วยขนาดใหญ่หลายเกมจะถูกเล่นในซอกเกอร์ซิตี อันเป็นสถานที่แข่งขันฟุตบอลโลก 2010 ทีมแรกของดิวีชั่นคือ Jomo Cosmos และ FC AK แคทเลฮง ซิตี้ และ อเล็กซานดรา ยูไนเต็ด เล่นที่สนามกีฬาอเล็กซานดราและไรเกอร์พาร์คตามลําดับ

จิ้งหรีด

คริกเก็ต เป็น หนึ่ง ใน กีฬา ที่ ได้รับ ความ นิยม มาก กว่า ในคริกเก็ต ไฮเวลด์ ไลออน เป็นตัวแทนของโจฮันเนสเบิร์ก ชาวเกาเทงส่วนที่เหลือและชาวตะวันตกเฉียงเหนือของสนามกีฬาวันเดอร์เรอส์ ซึ่งเป็นสถานที่จัดการแข่งขันคริกเก็ตคริกเก็ตชิงแชมป์โลก 2003 ซึ่งออสเตรเลียประสบความสําเร็จในการปกป้องตําแหน่งต่อต้านอินเดีย สนามกีฬาวันเดอเรอส์เป็นเจ้าภาพให้แฟนคริกเก็ตหลายคนมองว่าการแข่งขัน ODI ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาคือแอฟริกาใต้ที่ไล่กวด 434 ครั้ง ประสบความสําเร็จในการวิ่ง พวก เขา เข้า ร่วม ใน ชั้น แรก ของ SuperSport Series เป็น การ แข่งขัน แข่งขัน MTN ภายใน ประเทศ และ ความ ท้าทาย ของ Ram Slam T20 ที่ ยี่สิบ 20 โจฮันเนสเบิร์กยังได้เป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันจับคู่และรอบสุดท้ายของ ICC เวิลด์ 2007 ICC 2020 ซึ่งอินเดียจะพิชิตปากีสถานได้ในที่สุด

รักบี้

ก่อนหน้านี้ ไลออน ซึ่งเคยเป็นแคตส์ คือโจฮันเนสเบิร์ก ตะวันตกเฉียงเหนือ และเอ็มปูมาลังกาในการแข่งขันซูเปอร์รักบี้ของซีกโลกใต้ ซึ่งรวมถึงทีมจากแอฟริกาใต้ ออสเตรเลีย อาร์เจนตินา ญี่ปุ่นและนิวซีแลนด์ เดอะ โกลเด้น ไลออนส์ แข่งขันในคัวรี่คัพ ซึ่งพวกเขาชนะในสิบครั้ง พวกเขาอาศัยอยู่ที่สนามเอลลิสพาร์ค ซึ่งเป็นเจ้าภาพต้อนรับการแข่งขันรักบี้ชิงแชมป์โลก ค.ศ. 1995 ของเอลลิส พาร์ค ซึ่งแอฟริกาใต้สปริงบ็อกส์เอาชนะทีมออลแบล็คส์ของนิวซีแลนด์

บอร์ดบน N3 แสดงถึงทางออกของโจฮันเนสเบิร์ก เอ็ม 1 เป็น ทาง หลวง ที่ ยุ่ง มาก ที่สุด ใน โจฮันเนสเบิร์ก

เอ็ม 2 ในตอนบ่ายขณะที่ผ่านเขตธุรกิจกลาง

การขนส่ง

โยฮันเนสเบิร์กเป็นเมืองเล็กและเต็มไปด้วยผู้คน การขนส่งสาธารณะของเมืองนี้สร้างขึ้นในยานเพาะปลูก ได้แก่นักขี่มอเตอร์เอกชน และขาดระบบขนส่งสาธารณะที่สะดวก แม้ว่าเมืองจะลงทุนงบประมาณเป็นเปอร์เซ็นต์มหาศาล กับระบบขนส่งสาธารณะที่รวมกันอย่างมีประสิทธิภาพ จํานวนมากของผู้อาศัยในเมือง ขึ้นอยู่กับรถมินิบัสของเมือง

ถนน

M1 เป็นถนนหลักในโจฮันเนสเบิร์ก

โยฮันเนสเบิร์ก แบ่งปัน เครือข่าย ของ เส้นทาง เมือง กับ ครูเกอร์สดอร์พ และ เอคูร์ฮูเลนี ข้อเท็จจริง ที่ ว่า โจฮันเนสเบิร์ก ไม่ได้ อยู่ ใกล้ ๆ กับ ร่าง น้ํา ขนาด ใหญ่ ที่ นํา ทาง ได้ หมายความว่า การขนส่ง ทาง ดิน เป็น วิธี ที่ สําคัญ ที่สุด ใน การ ขนส่ง ประชาชน และ สิน ค้า เข้า และ ออกจาก เมือง หนึ่ง ใน "ถนน สาย " ที่ มี ชื่อเสียง ที่สุด ของ แอฟริกา หรือ ถนน สาย และ ยา น โคจร คือ ถนน โจฮันเนสเบิร์กริง ถนนนี้ประกอบด้วยถนนฟรีเวย์สามสายที่ไหลผ่านเข้าเมือง โดยสร้างลูปเป็นระยะทาง 80 กิโลเมตร (50 ไมล์) รอบเมือง: การข้ามเขตของ N3 ทางตะวันออก ซึ่งเชื่อมโยงโยฮันเนสเบิร์กกับเมืองเดอร์บัน ยาพาสตะวันตกแบบ N1 ซึ่งเชื่อมโยงโยฮันเนสเบิร์กกับพรีโตเรียและเคปทาวน์ และ การ ข้าม ทาง ใต้ ของ เอ็น 12 ซึ่ง เชื่อมโยง โยฮันเนสเบิร์ก กับ มาลาเลนี และ คิมเบอร์เลย์ N3 ถูก สร้าง ขึ้น แบบ เอกสิทธิ์เฉพาะบุคคล ด้วย ยางมะตอย ใน ขณะ ที่ ส่วน N12 และ N1 ถูก สร้าง ขึ้น ด้วย คอนกรีต ดัง นั้น ชื่อ เล่น ของ N1 ทาง ตะวัน ตก คือ "ถนน คอน ครีต " แม้ว่าจะมีช่องทางกว้างถึง 12 ช่องทางในบางพื้นที่ แต่ถนนโจฮันเนสเบิร์กก็ติดการจราจรอยู่บ่อยครั้ง การเปลี่ยนแปลง ของ กิลโลลี สร้าง ขึ้น บน ฟาร์ม เก่า และ จุด ที่ การ บายพาส N3 ทาง ตะวันออก และ ส่วน ต่อ กัน ของ สนามบิน ฟรีเวย์ R24 เป็น การเปลี่ยนแปลง ที่ ยุ่ง ที่สุด ใน ซีกโลก ใต้ มี คน อ้าง ว่า N1 เป็น ถนน ที่ มี คน ยุ่ง มาก ที่สุด ใน แอฟริกาใต้

โจฮันเนสเบิร์ก มี ถนน ฟรีเวย์ ส่วน ใหญ่ เชื่อมต่อ กับ มัน มี N1, N3, N12, N14, N17, R21, R24 และ R59 ทั้งหมดนําไปสู่โจฮันเนสเบิร์ก ทาง ฟรีเวย์ M1 และ M2 ถูก สร้าง ขึ้น เพื่อ ส่ง สัญญาณ รถ เข้า สู่ ศูนย์ กลาง เมือง ทาง ด่วน สอง ทาง นี้ ถูก ย่อย ลง เพราะ การ เมือง มวลชน

รถโดยสารประจําทางและรถแท็กซี่

โจฮันเนสเบิร์กรับใช้โดย กองเรือ รถเมล์ ที่ ดําเนินการโดย เมโทรบัส บริษัท หนึ่ง ใน เมือง โจฮันเนสเบิร์ก มีฝูงบินอยู่ประมาณ 550 รถบัส 2 ชั้น และ 2 ชั้น ในเมืองนี้ โดยรวมแล้วประกอบด้วย 200 Bus สมัยใหม่ (150 double-deckers และ 50 single-deckers) ที่ผลิตโดย Volvo, Scania AB และ Marcopolo/Brasa ในปี 2002 ยานของเมโทรบัสมีผู้โดยสารประมาณ 20 ล้านคนต่อปี นอกจากนี้ ยังมีผู้ประกอบการรถบัสอีกหลายคนที่สนใจเส้นทางระหว่างเมืองมากที่สุด หรือเน้นที่เครื่องหมายบัสสําหรับกลุ่มท่องเที่ยว จุด สิ้นสุด รถ ประจํา ทาง ของ เมือง นี้ ตั้ง อยู่ ที่ จัตุรัส คานธี ซึ่ง ผู้โดยสาร สามารถ ได้ ข้อมูล เกี่ยวกับ บริการ เมโทร บัส จาก โต๊ะ สนทนา ข้อมูล ลูกค้า

ในปี 2553 เพื่อสร้างระบบขนส่งสาธารณะที่มีประสิทธิภาพ ระบบ Rea Vaya bus ที่พัฒนาขึ้น/สร้างขึ้น รถบัสวิ่งบนเลนรถบัสของตัวเอง บนท้ายรถ และถนนเสริม รถ ประจํา ทาง ยัง มี เส้นทาง ที่ ให้ ความ เร็ว สูง ที่ ทํา งาน บน ถนน ธรรมดา รีอาวายาทํางานในระบบจ่ายเงินด้วยสมาร์ทการ์ด เมื่อเข้าสู่สถานีหรือรถโดยสารจะแตะสมาร์ทการ์ดของเขาลงบนเครื่องตรวจสอบ/สแกนเนอร์ และแตะที่สถานีถัดไปด้วยจํานวนเงินที่คํานวณ (คํานวณจากระยะทางประมาณ 0.5 ดอลลาร์ต่อ 5 กม.) เส้นทางนี้ครอบคลุมทั้งชานเมืองทั้งทางตอนใต้และตอนเหนือ พร้อมด้วยเส้นทางสายหลักวิ่งจากโซเวโตไปยังแซนตันและโรสแบงค์ และเส้นทางสายที่ให้อาหารและเส้นทางที่ส่งเสริมซึ่งครอบคลุมโยฮันเนสเบิร์กส่วนใหญ่ โดยมีข้อยกเว้นที่สําคัญคือมิดแรนด์และเซนจูเรียน การขยายตัวที่ตามมา (ขั้นตอนที่ 1-C;1-D) จะครอบคลุมพื้นที่เหล่านี้ ในปี 2550 รถโดยสารประจําทางด่วนพิเศษรีอาวายาถูกบันทึกว่ากําลังสูญเสียเป็นจํานวนมาก โดยมีค่าใช้จ่ายในการดําเนินงานเพียงร้อยละ 40 และต้องพึ่งพาเงินสนับสนุนของรัฐบาลเป็นจํานวนมาก

โจฮันเนสเบิร์กมีแท็กซี่ 2 ประเภท รถแท็กซี่ และรถมินิบัส ไม่เหมือนเมืองต่างๆ มีการเรียกแท็กซี่แบบคิดค่าบริการตามปริมาณข้อมูลซึ่งไม่ได้รับอนุญาตให้ขับขี่รอบเมืองเพื่อค้นหาผู้โดยสาร และต้องถูกเรียกและสั่งให้ไปยังจุดหมายแทน รัฐบาลท้องถิ่นของจังหวัดโกเต็งได้เปิดใช้โครงการรถแท็กซี่ร่วมแบบคิดค่าบริการตามปริมาณข้อมูลเพื่อพยายามเพิ่มการใช้รถแท็กซี่แบบคิดค่าบริการตามปริมาณข้อมูลในเมือง

มินิบัส " แทกซิส " เป็น มาตรฐาน และ รูปแบบ ที่ สําคัญ ของ การ ขนส่ง สําหรับ ประชากร ส่วน ใหญ่ ตั้งแต่ ทศวรรษ 1980 อุตสาหกรรม แท็กซี่ มินิบัส ได้ รับ ผลกระทบ อย่างรุนแรง จาก สงคราม หญ้า

รถไฟ

ระบบรถไฟชานเมืองเมโทรเรล เกาเทง เชื่อมต่อเมืองโยฮันเนสเบิร์กกับเมืองโซเวโต ปรีโตเรีย และเมืองส่วนใหญ่ของดาวเทียมตามแม่น้ําวิทวอเตอร์แรนด์ รถไฟ ขนส่ง จํานวน มหาศาล ของ ผู้ เดินทาง ทุก วัน อย่างไรก็ตาม โครงสร้างพื้นฐานด้านเมโทรเรลได้ถูกสร้างขึ้นในอัตราทารกของโจฮันเนสเบิร์ก และครอบคลุมเฉพาะพื้นที่เก่าแก่ทางตอนใต้ของเมืองนี้เท่านั้น พื้นที่ทางเหนือรวมทั้งเขตธุรกิจของแซนดตัน มิแรนด์ แรนด์ และโรเบิร์ก ได้รับบริการโดยรถรางรถไฟขบวนรถราง

สถานีรถไฟกาอูเทรนที่ท่าอากาศยานออร์แทมโบ

โครงการบลูไอคิว ของรัฐบาลจังหวัดโกเตง กาอูเทรนได้จัดเตรียมทางรถไฟสําหรับเชื่อมทางรถไฟรางด่วน ซึ่งกําลังแล่นไปทางทิศใต้ ระหว่างโยฮันเนสเบิร์กกับพรีโตเรีย และตะวันตกไปทางตะวันออกระหว่างแซนตันกับสนามบินนานาชาติออร์ทัมโบ การก่อสร้างรถไฟราปิดโกเทรนเริ่มต้นเมื่อเดือนตุลาคม พ.ศ. 2549 และเสร็จสมบูรณ์ในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2555 มัน ประกอบ ด้วย สถานี ใต้ ดิน จํานวน มาก รวม ทั้ง สถานี บน พื้น ดิน สถานีทางตอนเหนือ-ใต้รวมถึงสถานีสวนสาธารณะโจฮันเนสเบิร์ก (ใต้ดิน) โรสแบงค์ (ใต้ดิน) แซนด์ตัน (ใต้ดิน) มาร์ลโบโร (เหนือพื้นดินและเกิดขึ้น) มิแรนด์ สถานีพรีโทเรียและแฮตฟิลด์ และ ยัง มี สาย จาก ห้อง ผ่าตัด ท่าอากาศยานนานาชาติแทมโบ (บนพื้นดินและยกขึ้น) เดินทางไปแซนตันผ่านโรเดสฟิลด์และมาร์ลโบโร กําลังมีการขยายตัว 200 กิโลเมตรและจะประกอบด้วย 3 บรรทัดใหม่และสถานีใหม่ 18 แห่ง และคาดว่าจะมีค่าใช้จ่ายเป็นจํานวน R18 พันล้านและหนึ่งบรรทัด (Soweto Mamalodi) อาจใช้เวลาสร้าง 4 ปี สถานีใหม่ส่วนใหญ่จะอยู่ในโจฮันเนสเบิร์ก

เส้นทางสายตะวันออก-ตะวันตกจากท่าอากาศยานสู่ซานตันเปิดออกในเดือนมิถุนายน พ.ศ. 2553 ตามเวลาสําหรับฟุตบอลโลก 2553 ขณะที่สายเหนือเปิดออกในเดือนสิงหาคม พ.ศ. 2554 ยกเว้นสถานีพัก ซึ่งเปิดขึ้นในปี 2555

ระบบรางได้รับการออกแบบมาเพื่อบรรเทาการจราจรบนถนนหลัก N1 ระหว่างโจฮันเนสเบิร์กกับพริทอเรีย ซึ่งบันทึกปริมาณรถบรรทุกได้ถึง 300,000 คันต่อสัปดาห์ ระบบป้อนอาหารรถเมล์แบบกว้างๆ ก็ถูกนํามาใช้เช่นกัน ทําให้สามารถเข้าถึงสถานีหลักได้จากชานเมือง แต่ถูกจํากัดระยะรัศมี 5 กิโลเมตร ซึ่งละเลยบริเวณชานเมือง นี่ คือ ระบบ รถไฟ หลัก ระบบ แรก ที่ ถูก วาง ไว้ ใน แอฟริกาใต้ ตั้งแต่ ปี 1977

ใน ปี 2010 รถไฟ ความเร็ว สูง ถูก เสนอ ให้ เชื่อม ระหว่าง โจฮันเนสเบิร์ก และ เดอร์ บัน ในปี 2563 รัฐบาลได้ประกาศแผนการรถไฟความเร็วสูงจากโจฮันเนสเบิร์กถึงโซเวโต

ค่าขนส่ง

สถานี ดิน สําหรับ เมือง ลึก เป็น ชื่อ ของ ท่า เรือ แห้ง ที่ ใหญ่ ที่สุด ใน แอฟริกา และ ได้ เปิด โดย บริการ รถไฟ แห่ง แอฟริกาใต้ (SARS) อย่าง เป็นทางการ ใน ปี 1977 ท่าเรือตู้สินค้าเชื่อมต่อกับท่าเรือเดอร์บัน ท่าเรืองูคุรา ท่าเรือเคปทาวน์ และแอฟริกาใต้ตามถนนและราง อย่างน้อยสี่สิบเปอร์เซ็นต์ของการส่งออก/นําเข้าตู้บรรจุสินค้าทางฝั่งทะเล (Natal Cor) ซึ่งเชื่อมโยงโดยตรงกับรถไฟไปสู่ห้วงลึกของเมือง

ท่าอากาศยาน

โจฮันเนสเบิร์กเป็นผู้ครองรับใช้สนามบินนานาชาติ OR Tambo (เดิมคือท่าอากาศยานนานาชาติโจฮันเนสเบิร์กและก่อนที่ท่าอากาศยาน Jan Smuts) สําหรับทั้งเที่ยวบินในประเทศและต่างประเทศ ท่าอากาศยานแลนเซเรียซึ่งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองและใกล้ศูนย์กลางธุรกิจของเมืองแซนตันมากขึ้น ใช้สําหรับเที่ยวบินเชิงพาณิชย์ไปยังเมืองเคปทาวน์ เมืองเดอร์บัน พอร์ต เอลิซาเบธ บอตสวานา และซันซิตี ท่าอากาศยานอื่น ๆ รวมถึงสนามบินแรนด์และสนามบินแกรนด์เซ็นทรัล ท่าอากาศยานรานด์ซึ่งตั้งอยู่ในประเทศเกอร์มิสตัน เป็นสนามบินขนาดเล็กซึ่งส่วนใหญ่ใช้เป็นเครื่องบินส่วนตัวและเป็นบ้านของเครื่องบินแอฟริกาใต้ของเครื่องบินโบอิ้ง 747-200 ZS-SAN ลําแรก และปัจจุบันเป็น 747SP-SPC และปัจจุบันเป็นพิพิธภัณฑ์การบิน แกรนด์ เซ็นทรัล ตั้ง อยู่ ที่ มิแรนด์ และ ยัง มี เครื่อง จัด การ สําหรับ เครื่อง บิน ส่วน ตัว ขนาด เล็ก

โทรคมนาคม

โจฮันเนสเบิร์กมี 4 ผู้ดําเนินการ Cellular telecommunications: โวดาคอม, เอ็มทีเอ็น, เซลล์ ซี, และ เทลคอม โมบาย กองบัญชาการของโวดาคอม อยู่ที่มิแรนด์ มัน ถูก สร้าง ขึ้น ใน ปี 1994 หลัง จาก การเลือกตั้ง ใน แอฟริกาใต้ ปี 1994

มหาวิทยาลัยวิทวอเตอร์แรนด์

โจฮันเนสเบิร์กมีระบบการศึกษาระดับอุดมศึกษา ของทั้งมหาวิทยาลัยเอกชนและมหาวิทยาลัยสาธารณะ โจฮันเนสเบิร์กได้รับมอบอํานาจโดยมหาวิทยาลัยสาธารณะแห่งวิทวอเทอร์ซรอนด์ และมหาวิทยาลัยโจฮันเนสเบิร์ก

มหาวิทยาลัยโจฮันเนสเบิร์กก่อตั้งขึ้นเมื่อวันที่ 1 มกราคม พ.ศ. 2548 เมื่อมหาวิทยาลัยและแคมป์แบ่งออกเป็นสามแห่ง ทั้งมหาวิทยาลัยแรนด์ แอฟริคานส์ มหาวิทยาลัยเทคนิคอน วิทวอเทอร์สแรนด์ และมหาวิทยาลัยวิสตา ได้ถูกรวมเข้าด้วยกัน มหาวิทยาลัยแห่งใหม่นี้นําเสนอการศึกษาในภาษาอังกฤษและแอฟริกานส์เป็นหลัก แม้ว่าหลักสูตรอาจนํามาใช้ในภาษาทางการของแอฟริกาใต้ก็ตาม

มหาวิทยาลัย วิท วอเทอร์ แรนด์ เป็น หนึ่ง ใน มหาวิทยาลัย ชั้นนํา ใน แอฟริกา และ มี ชื่อเสียง ใน ฐานะ ศูนย์ ต่อต้าน การ แบ่งแยก ผิว มัน ติด อยู่ กับ โรงพยาบาล ที่ ใหญ่ ที่สุด เป็น อันดับ ที่ สาม ของ โลก ใน โรงพยาบาล คริส ฮานี บารา กวานาท ที่ ตั้ง อยู่ ใน โซเวโต

มหาวิทยาลัยธุรกิจของพรีโทเรีย สถาบันวิทยาศาสตร์ธุรกิจกอร์ดอน ตั้งอยู่ที่อิลโลโว โจฮันเนสเบิร์ก

วิทยาลัยเอกชนหลายแห่งยังตั้งอยู่ในโยฮันเนสเบิร์ก เช่น ดาเมลิน ซีทีไอ ลีเซียม คอลเลจ และมหาวิทยาลัยโมนาชในแอฟริกาใต้ (อีกหกแห่งอยู่ในออสเตรเลีย ในขณะที่อีกหกค่ายอยู่ที่แปดอยู่ในมาเลเซีย) และสถาบันบัณฑิตกลางซึ่งตั้งอยู่ในมิดแรนด์

โจฮันเนสเบิร์กยังมีโรงเรียนภาพยนตร์หลายแห่งในประเทศอีกด้วย โรงเรียนหนึ่งได้รับรางวัลออสการ์ สาขาภาพยนตร์สําหรับนักเรียนต่างชาติยอดเยี่ยมในปี 2549 โรง เรียน แห่ง การ บรรยาย ภาพยนตร์ และ การ แสดง สด ของ สถาบัน แอฟริกา ใต้ หรือ สั้น ๆ ก็ ตั้ง อยู่ ที่ สวน ออคแลนด์

โจฮันเนสเบิร์กยังมีวิทยาลัยสอนและวิทยาลัยเทคนิคอีกสามแห่ง มีเด็กเล็กๆ เรียนประถม และโรงเรียนมัธยมหลายแห่งในภูมิภาค

พิมพ์

เมืองนี้เป็นบ้านของกลุ่มสื่อหลายกลุ่ม ที่มีหนังสือพิมพ์และชื่อนิตยสารหลายฉบับ สื่อพิมพ์หลักสองกลุ่มคือ อินดีเพนเดนต์ นิวสเปอร์ส และเนสเปอร์ส (Media24) สื่อ อิเล็กทรอนิกส์ ของ ประเทศ ก็ มี การ ควบคุม อยู่ ใน ภูมิภาค มหานคร ด้วย บีลด์เป็นหนังสือพิมพ์ชั้นนําของแอฟริกานส์สําหรับเมืองและประเทศ ในขณะที่หนังสือพิมพ์ซันเดย์ซิตี้เพรส เป็นหนังสือพิมพ์ที่ขายดีที่สุดอันดับสามในแอฟริกาใต้

Sowetan เป็นหนึ่งในจํานวนชื่อที่จัดขึ้นในตลาดมืด แม้ว่าในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาจะแข่งขันกับ tabloid ที่เพิ่งมาใหม่ก็ตาม จดหมายและการ์เดียน เป็นหนังสือพิมพ์แนวเสรีนิยมสืบสวนในขณะที่ ประชาชนเป็นกระดาษแบบหนังสือพิมพ์แบบหนังสือพิมพ์ และหนังสือพิมพ์ เดอะ สตาร์สโปน เป็นหนังสือพิมพ์ท้องถิ่นที่ส่วนใหญ่แล้วครอบคลุมประเด็นที่เกี่ยวข้องกับเกาเต็ง หนังสือพิมพ์ ซันเดย์ ไทมส์ เป็น หนังสือพิมพ์ ประจํา ชาติ ที่ ถูก อ่าน กัน อย่าง กว้างขวาง True Love คือนิตยสารของสตรีที่ถูกอ่านอย่างแพร่หลายที่สุด จัดเลี้ยงส่วนใหญ่ในตลาดหญิงผิวดําชั้นกลางที่กําลังจะมาถึง และตีพิมพ์โดยสื่อ 24 เดอะไทม์ เป็น หนังสือพิมพ์ ของ ประเทศ ที่ ครอบคลุม ประเด็น ปัจจุบัน

การ เป็น เจ้าของ สื่อ ค่อนข้าง ซับซ้อน มี การ ถือ หุ้น ข้าม หุ้น จํานวน หนึ่ง ซึ่ง ถูก หัก เหตุ ให้ มี เหตุผล ใน ช่วง ไม่ กี่ ปี มา นี้ ทํา ให้ เกิด การเคลื่อนไหว ของ ความเป็นเจ้าของ ใน มือ ของ ผู้ถือหุ้น ผิว ดํา สิ่ง นี้ ได้ มา พร้อม กับ การเติบโต ของ บท บรรณาธิการ และ วารสารศาสตร์ สี ดํา

วิทยุ

โจฮันเนสเบิร์กมีสถานีวิทยุประจําภูมิภาคจํานวนมากเช่น 94.7 ไฮเวลด์สเตอเรโอ, เรดิโอแคนเซล / หุบวิทยุ, Kaya FM, วิทยุ 2000, YFM, FM, 5FM, จาคารันดา FM, Phalaphala FM, วิทยุ 702 และ UJFM จํานวนสถานีวิทยุได้เพิ่มขึ้นในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมานี้ เนื่องจากรัฐบาลได้ขายความถี่ให้กับบริษัทเอกชน

โทรทัศน์

โจฮันเนสเบิร์กยังเป็นสํานักงานใหญ่ของบริษัทกระจายเสียงแพร่ภาพเซาท์แอฟริกัน ซาวท์ บรอดคาสติ้ง คอร์ปอเรชั่น ซึ่งเป็นบริษัทแพร่สัญญาณเครือข่ายออกอากาศซึ่งจําหน่าย M-Net และ DStv บริการดาวเทียมดิจิตอล ในขณะที่อีทีวียังมีการแสดงอยู่ในเมืองด้วย เมืองนี้มีหอโทรทัศน์ 2 หอ ตึกฮิลโบรว์ และหอคอยเซนเทค

เมืองแฝด

โยฮันเนสเบิร์กถูกบิดด้วย:

เมืองของคู่ค้า

โจฮันเนสเบิร์กกําลังร่วมมือกับ: